മേഴ്‌സി രവി: ആരാധ്യയായൊരു വനിതാ നേതാവ്

കൂക്കാനം റഹ് മാന്‍ / നടന്നു വന്ന വഴിയിലൂടെ തിരിഞ്ഞുനോട്ടം (ഭാഗം 73)

(www.kasargodvartha.com 17.10.2018) സാമൂഹ്യ-സാംസാകാരിക-രാഷ്ട്രീയ രംഗത്ത് പ്രവര്‍ത്തിച്ചു വരുന്ന നിരവധി വനിതാ പ്രവര്‍ത്തകരുമായി ഇടപഴകി പ്രവര്‍ത്തിക്കേണ്ടി വന്ന അവസരങ്ങള്‍ എനിക്കുണ്ടായിട്ടുണ്ട്. നന്മകളുടെ വിളനിലമായ വനിതാ പ്രവര്‍ത്തകരെയും താന്‍പോരിമയും താന്‍ പ്രമാണിത്തവും മുഖമുദ്രയാക്കിയ വനിതാ പ്രവര്‍ത്തകരെയും ഇക്കാലയളവില്‍ കണ്ടു മുട്ടിയിട്ടുണ്ട്. സമൂഹത്തിലെ വിവിധ മേഖലകളില്‍ പ്രവര്‍ത്തിച്ചു വരുന്നവര്‍ക്കും ഇനിയും ഇത്തരം പ്രവര്‍ത്തനങ്ങളില്‍ വരാന്‍ താല്‍പ്പര്യമുള്ളവര്‍ക്കും അനുകരിക്കാന്‍ പറ്റുന്ന മേഴ്‌സി രവിയെക്കുറിച്ച് ഒരുപാട് കേട്ടറിഞ്ഞിട്ടുണ്ടെങ്കിലും അവരെ നേരിട്ടു കാണുന്നതും ഒരു വേദിയില്‍ ഒപ്പം ഇടപഴകാന്‍ സാധിച്ചതും പത്തുവര്‍ഷങ്ങള്‍ക്കു മുമ്പ് മാത്രമാണ്.

കോട്ടയം മാര്‍തോമാ കോളജ് ഓഡിറ്റോറിയത്തിലെ ഒരു പരിപാടിയിലാണ് ഞങ്ങള്‍ നേര്‍ക്കുനേര്‍ കണ്ടുമുട്ടിയത്. 'വേള്‍ഡ് വിഷന്‍' എന്ന സംഘടനയുടെ നേതൃത്വത്തില്‍ കേരളത്തില്‍ നടന്നുവന്നിരുന്ന 'മോറല്‍ സ്‌കൂള്‍' എന്ന പദ്ധതിയിലെ സംസ്ഥാനതല പ്രവര്‍ത്തകരുടെ ഒരു കൂടിച്ചേരലാണ് അന്നവിടെ നടന്നത്. അതില്‍ മുഖ്യാതിഥിയായി പങ്കെടുക്കാന്‍ സംഘാടകര്‍ എന്നെ ക്ഷണിച്ചു. പരിപാടിയുടെ ഉദ്ഘാടനം മേഴ്‌സി രവിയായിരുന്നു.

പറഞ്ഞ പ്രകാരം ഞാന്‍ കൃത്യസമയത്തു തന്നെ ഹാളിലെത്തി. അല്പം വൈകിയാണ് ഉദ്ഘാടകയായ മേഴ്‌സി രവി എത്തിയത്. ഹാള്‍ നിശബ്ദമായിരുന്നു. എത്തിയപാടെ അവര്‍ സംഘാടകരോട് വൈകിയതില്‍ ക്ഷമ ചോദിച്ചു.

ചടങ്ങ് ഒന്നൊന്നര മണിക്കൂര്‍ നീണ്ടു നിന്നു. 'വേള്‍ഡ് മിഷന്റെ വാര്‍ത്താ പത്രികയുടെ പ്രകാശനവും പ്രസ്തുത ചടങ്ങില്‍ നടത്തി. പത്രിക എനിക്ക് കൈമാറിയാണ് മേഴ്‌സി രവി അതിന്റെ പ്രകാശന കര്‍മ്മം നിര്‍വ്വഹിച്ചത്. ചടങ്ങിനു ശേഷം സംഘാടകര്‍ കാപ്പി കുടിക്കുന്നതിന് ഞങ്ങളെ ക്ഷണിച്ചു. അവിടെ വെച്ചാണ് പരസ്പരം കൂടുതല്‍ പരിചയപ്പെയാന്‍ അവസരം കിട്ടിയത്.

എന്റെ താമസസ്ഥലത്തെക്കുറിച്ചായിരുന്നു ചോദ്യം. 'കണ്ണൂര്‍ ജില്ലയിലെ കരിവെള്ളൂരിലാണ് എന്ന് അറിയിച്ചു. 'ഓ കരിവെള്ളൂര്‍.. കര്‍ഷകസമരത്തിന്റെ നാട്. കമ്മ്യൂണിസ്റ്റുകാരുടെ സ്വന്തം നാട്' എന്നവര്‍ കൂട്ടിച്ചേര്‍ത്തു. കയ്യൂരും കരിവെള്ളൂരും വയലാറും ഓര്‍ക്കാത്തവരും അറിയാത്തവരും ഉണ്ടാവില്ല, എന്നു കൂടി അവര്‍ ഓര്‍മിപ്പിച്ചു. എന്റെ നാടിനെക്കുറിച്ച് ഇത്രയും പറഞ്ഞു കേട്ടപ്പോള്‍ എനിക്ക് അഭിമാനം തോന്നി. 'പഴയപോലെ തന്നെയാണോ കരിവെള്ളൂര്‍ ഇപ്പോഴും' ഈ ചോദ്യത്തിന്റെ പൊരുള്‍ പിടികിട്ടിയ ഞാന്‍ കാര്യം വിശദീകരിച്ചു.

വലിയ മാറ്റമൊന്നും വന്നിട്ടില്ല. ഇന്നും കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ്- ഇടതുഭൂരിപക്ഷ പ്രദേശം തന്നെയാണ് കരിവെള്ളൂര്‍. കാലത്തിനൊത്ത മാറ്റം വന്നു കൊണ്ടിരിക്കുന്നുമുണ്ട്.' എന്നു പറഞ്ഞപ്പോള്‍ അവര്‍ അമര്‍ത്തിയൊന്നു മൂളി. കുട്ടികളില്‍ മൂല്യബോധം ഉണ്ടാക്കിയെടുക്കുന്നതിനെപ്പറ്റിയായി അടുത്ത ചോദ്യം. 'മോറല്‍ സ്‌ക്കൂള്‍' എന്ന പദ്ധതിയുമായി ബന്ധപ്പെട്ടതു കൊണ്ടാണ് അക്കാര്യം പറഞ്ഞു വന്നത്. ഉദ്ഘാടനത്തില്‍ സൂചിപ്പിച്ച കാര്യം അവര്‍ ഊന്നിപ്പറഞ്ഞു. സ്‌കൂള്‍ വിദ്യാഭ്യാസത്തില്‍ പാഠ്യപദ്ധതിയുടെ ഭാഗമായിട്ടു തന്നെ മൂല്യബോധന ക്ലാസ്സുകളും നടത്തണം. ആരോടും ബാധ്യതയില്ലാത്തവരുടെ സമൂഹമാണ് വളര്‍ന്നു വരുന്നത്. പ്രത്യേകിച്ച് പെണ്‍കുട്ടികള്‍ക്കും ആണ്‍കുട്ടികള്‍ക്കും തുല്യപരിഗണന കൊടുക്കുന്ന സ്വഭാവം സ്വന്തം വീടുകളില്‍ നിന്നു തന്നെ തുടങ്ങണം. വിദ്യാലയത്തിലെ സമീപനങ്ങളും അങ്ങനെയാവണം. അക്കാര്യം വീണ്ടും ആവര്‍ത്തിച്ചു.

അവരെ ഒന്നുകൂടി ഞാന്‍ സൂക്ഷിച്ചു നോക്കി. മുഖത്തെ വലിയ ചുവന്ന പൊട്ട് അവരുടെ സ്ഥായിയായ ഒരു ചിഹ്നമാണ്. നിശ്ചയദാര്‍ഢ്യമുള്ള മുഖഭാവം. സംസാരം സൗമ്യമാണെങ്കിലും അതിന് ഗൗരവമുണ്ട്. അളന്നു മുറിച്ച് ചിട്ടയായി മാത്രം സംസാരിക്കുന്നു. ആവശ്യമുള്ള കാര്യങ്ങള്‍ മാത്രം പറയുന്നു. അക്കാലത്തും അവരെ എന്തോ അസുഖം അലട്ടിയിരുന്നു. എന്നാണ് ഓര്‍മ്മ. എങ്കിലും അതിന്റെ അസ്വാസ്ഥ്യങ്ങളൊന്നും അവര്‍ പ്രകടിപ്പിച്ചിരുന്നില്ല. വീണ്ടും എന്നെങ്കിലും എവിടെ വച്ചെങ്കിലും കാണാമെന്ന് പറഞ്ഞ് അവര്‍ പുറത്തേക്കിറങ്ങി. ഞാനും സംഘാടകരും അവരുടെ വാഹനത്തിന്റെ അടുത്ത് വരെ ചെന്നു യാത്രയാക്കി. അവിടുത്തെ പരിപാടി കഴിഞ്ഞ് ട്രെയിനില്‍ തിരിച്ചു വരുമ്പോള്‍ മേഴ്‌സി രവിയെന്ന ആ സ്ത്രീ പ്രതിഭയെക്കുറിച്ചായിരുന്നു എന്റെ ചിന്ത.  ജീവിതത്തില്‍ അവര്‍ സ്വീകരിച്ച നിലപാടുകള്‍, സുഖസൗകര്യങ്ങള്‍ ഏറെയുള്ള തന്റെ കുടുംബബന്ധങ്ങള്‍ വേണ്ടെന്നു വെച്ച് സ്‌നേഹിച്ച പുരുഷന്റെ കൂടെ ഏത് പ്രതിസന്ധിയും അതിജീവിക്കാന്‍ തയ്യാറെടുത്ത മനസ്സിന്റെ ഉടമ.

കോളജ് പഠനകാലത്ത് യുവമനസ്സുകളില്‍ പരസ്പരം മൊട്ടിടുന്ന പ്രേമബന്ധങ്ങള്‍ക്കൊന്നും ഇക്കാലത്ത് വലിയ വിലയൊന്നുമില്ല. അതൊക്കെ ഒരു നേരമ്പോക്കായി മാത്രം കാണുന്ന യുവത. അതായിരുന്നില്ലല്ലോ മേഴ്‌സിയുടെയും വയലാര്‍ രവിയുടെയും സ്‌നേഹബന്ധം. അവരുടെ പ്രേമത്തിന് എന്തൊക്കെ തടസ്സങ്ങളുണ്ടായിരുന്നു? ജാതിയും മതവും സമ്പത്തും എല്ലാം തടസ്സങ്ങള്‍. അവയെല്ലാം തള്ളിമാറ്റി അവര്‍ ഒന്നിച്ചു. ഒന്നിച്ചു പ്രവര്‍ത്തിച്ചു. സമൂഹം അവരെ അംഗീകരിച്ചു. ഇതൊരു തികഞ്ഞ വിപ്ലവം തന്നെയല്ലേ?.

ഈയിടെ മാതൃഭൂമിയില്‍ മേഴ്‌സി രവിയെഴുതിയ ഒരു ലേഖനം വായിക്കാനിടയായി. 'ഞാനെങ്ങനെ കമ്മ്യൂണിസ്റ്റ് വിരോധിയായി? എന്നാണ് ആ ലേഖന തലക്കെട്ടെന്ന് തോന്നുന്നു. തനിക്ക് നേരിട്ടനുഭവിക്കേണ്ടി വന്ന ക്രൂരതകളും മനുഷ്യത്വരഹിതമായ ചില സമീപനങ്ങളുമാണ് കമ്മ്യൂണിസത്തെ വെറുക്കാന്‍ ഇടയാക്കിയതെന്നാണ്് അവര്‍ എഴുതിയത്. പച്ചയായ അനുഭവം അവര്‍ വരച്ചു കാണിച്ചു. പലരുടെയും രാഷ്ട്രീയ ജീവിതത്തില്‍ മാറ്റം മറിച്ചലുകള്‍ ഉണ്ടാകുന്നത് വ്യക്തി പരമായ ദുരനുഭവങ്ങള്‍ തന്നെയാണ്.

രാഷ്ട്രീയ രംഗത്ത് അവര്‍ ശോഭിക്കാന്‍ കാരണം അനന്യമായ അവരുടെ ഇച്ഛാശക്തി തന്നെയാണ്. പ്രശ്‌നങ്ങളെ സധൈര്യം നേരിടാനുള്ള അവരുടെ ചങ്കൂറ്റമാണ്. രാഷ്ട്രീയ രംഗത്ത് പ്രവര്‍ത്തിക്കുന്ന കേരളീയരായ വനിതകളില്‍ എത്ര പേര്‍ക്കുണ്ട് ഈ ഗുണഗണങ്ങള്‍? വേദനകൊണ്ട് പുളയുമ്പോഴും അതൊന്നും പുറത്തു കാണിക്കാതെ ഇനിയും ജീവിതമുണ്ട് എന്ന ആത്മവിശ്വാസത്തോടെയുള്ള മുന്നോട്ട് പോക്ക് ആദരണീയമാണ്.

എല്ലാവരാലും അംഗീകരിക്കപ്പെടുകയും ആദരിക്കപ്പെടുകയും ചെയ്ത ഒരു വനിതാ നേതാവായിരുന്നു അവര്‍. മാതൃകാപരമായ കുടുംബജീവിതം നയിച്ച ഒരു രാഷ്ട്രീയ നേതാവു കൂടിയാണവര്‍. മരണത്തിലും ഇരുമതവിഭാഗത്തിന്റെയും മരണാനന്തര ചടങ്ങുകള്‍ ഒരേപോലെ ലഭ്യമായിട്ടുള്ള മിശ്രവിവാഹിതര്‍ ആരും ഉണ്ടാവില്ല. മേഴ്‌സിരവിയൊഴികെ. ഇങ്ങനെ പല കാര്യങ്ങളിലും വേറിട്ടു നില്‍ക്കുന്ന ഒരു വനിതാ പ്രതിഭയായിരുന്നു മേഴ്‌സി രവി.