ഇങ്ങനെയൊക്കെയായിരുന്നോ അന്നത്തെ ജീവിതം?...

കൂക്കാനം റഹ് മാന്‍ / നടന്നുവന്ന വഴികളിലൂടെ തിരിഞ്ഞു നോട്ടം (ഭാഗം 65)

(www.kasargodvartha.com 15.08.2018) ദരിദ്രകുടുംബത്തില്‍ പിറന്ന ഞാന്‍ ജീവിതത്തിന്റെ തീവ്രത അറിഞ്ഞു വളര്‍ന്നവനാണ്. അമ്മാവന്മാരുടെ സംരക്ഷണത്തിലായതിനാല്‍ സ്‌നേഹ വാത്സല്യങ്ങള്‍ നുകരുവാനും കഴിഞ്ഞില്ല. പ്രൈമറി ക്ലാസു മുതല്‍ അമ്മാവന്‍ നടത്തുന്ന കടയില്‍, ചായ ഉണ്ടാക്കുന്ന ജോലിയും, കടയില്‍ നിന്ന് സാധനങ്ങള്‍ എടുത്തുകൊടുക്കുന്ന ജോലിയും ചെയ്തിട്ടുണ്ട്. ഇതിനിടയില്‍ കിട്ടുന്ന സമയത്താണ് സ്‌കൂള്‍ പഠിത്തം. പ്രൈമറി ക്ലാസുകളില്‍ ഹാജര്‍ പോരാത്തതിന് എ.ഇ.ഒ.വിന്റെ കണ്ടോനേഷന്‍ ഉത്തരവിന് കാത്തുനില്‍ക്കേണ്ടി വന്നിട്ടുണ്ട്. എസ്.എസ്.എല്‍.സി. വരെ പഠിച്ചത് ഇമ്മാതിരിയുള്ള ബാലവേല ചെയ്തിട്ടു തന്നെ.


കോളജ് പഠനകാലത്ത് അത്ര പ്രയാസപ്പെടേണ്ടി വന്നില്ല. കാസര്‍കോട് കോളജിലാണ് പഠിച്ചിരുന്നത്. വീട്ടില്‍ നിന്ന് അകലെയായതിനാല്‍ പൂര്‍ണ്ണ സ്വാതന്ത്രം കിട്ടി. പഠനച്ചെലവ് നിറവേറ്റുന്നതില്‍ നിന്ന് അമ്മാവന്മാര്‍ അല്പാല്പമായി പിന്തിരിയാന്‍ തുടങ്ങി. കോഴ്‌സ് പൂര്‍ത്തിയാക്കാതിരിക്കാനും പറ്റില്ല. ഉമ്മ നന്നേ കഷ്ടപ്പെടേണ്ടി വന്നു. ഉള്ള സ്വര്‍ണ്ണം വിറ്റും, വളര്‍ത്തുന്ന കന്നുകാലികളെ വിറ്റും എന്റെ പഠനത്തിനുള്ള തുക സ്വരൂപിക്കേണ്ടി വന്നു.

അധ്യാപക ജോലിയില്‍ പ്രവേശിച്ചപ്പോഴും കുടുംബ ബാധ്യത എന്റെ തലയിലായി. ഉമ്മയുടെ ആഗ്രഹപ്രകാരം വളരെ ചെറുപ്പത്തിലേ വിവാഹജീവിതത്തിലേക്ക് പ്രവേശിക്കുകയും ചെയ്തു. ബാധ്യത ഏറിവന്നു. കിട്ടുന്ന ശമ്പളം കൊണ്ട് ഇരുതല മുട്ടിക്കാന്‍ പറ്റാത്ത അവസ്ഥ. ട്യൂഷന്‍ മുഖേന കുറച്ച് വരുമാനം ഉണ്ടാക്കാന്‍ കഴിഞ്ഞു. അതുകൊണ്ടൊന്നും പ്രശ്‌നം പരിഹൃദമാവുന്നില്ല. എന്റെ കുടുംബകാര്യങ്ങളും മറ്റും കൃത്യമായി അറിയുന്ന സഹപ്രവര്‍ത്തകനായ അന്തരിച്ച കീനേരി രാഘവന്‍ മാസ്റ്റര്‍ ഒരു നിര്‍ദ്ദേശം വെച്ചു. എല്‍.ഐ.സി ഏജന്‍സി എടുത്താല്‍ മോശമല്ലാത്ത വരുമാനം ഉണ്ടാക്കാന്‍ പറ്റുമെന്നായിരുന്നു അദ്ദേഹം ഉപദേശിച്ചത്.

അദ്ദേഹം നിര്‍ദ്ദേശിച്ചിട്ടാണെന്ന് തോന്നുന്നു. ഒരു എല്‍.ഐ.സി. ഡവലപ്പ്‌മെന്റ് ഓഫീസര്‍ (അദ്ദേഹം അന്തരിച്ചു, പേരും മറന്നുപോയി.) എന്നെ വന്നുകണ്ടു. അദ്ദേഹത്തിന്റെ വാചാലതയില്‍ ഞാന്‍ വീണു. എന്തു സഹായവും ചെയ്തുതരാമെന്ന് അദ്ദേഹം വാക്കുതന്നു.  ഏജന്‍സി എന്റെ പേരില്‍ എടുക്കാന്‍ പറ്റില്ല. തൊഴില്‍രഹിതയായ ഭാര്യയുടെ പേരില്‍ എടുക്കാമെന്നു നിര്‍ദ്ദേശിച്ചതിന്റെ അടിസ്ഥാനത്തില്‍ അങ്ങനെ ചെയ്തു. പ്രവര്‍ത്തനം ആരംഭിച്ചു. അടുത്ത സൂഹൃത്തുക്കളെയും ബന്ധുജനങ്ങളെയും സമീപിച്ചു. അവരൊക്കെ നിരാശപ്പെടുത്താതെ പോളിസി എടുക്കാന്‍ തയ്യാറായി. പോളിസിയോടുള്ള താല്‍പര്യം കൊണ്ടല്ല, എന്നെ സഹായിക്കാനുള്ള സ്‌നേഹം മൂലമാണ് പലരും പോളിസി എടുത്തത്.

ഏജന്‍സി പണി മോശമല്ലാത്ത രീതിയില്‍ മുന്നോട്ടുപോയി. ഭാര്യക്കും താല്‍പര്യം ഉണ്ടായി. പയ്യന്നൂര്‍ ബ്രാഞ്ച് ഓഫിസില്‍ തുക അടക്കാന്‍ പോകാനും കമ്മീഷന്‍ തുക കൈപ്പറ്റാനും അവള്‍ക്ക് ഉത്സാഹമായി. പോളിസിയില്‍ ചേര്‍ക്കാനുള്ള വ്യക്തികളെ കണ്ടെത്താന്‍ ഞാന്‍ തന്നെ ഇറങ്ങണം. അപ്പണി ശ്രീമതിക്കാവില്ല. മോശമല്ലാത്ത കമ്മീഷന്‍ പ്രതിമാസം കിട്ടുമ്പോള്‍ അല്പം മനസ്സമാധാനം തോന്നി. അതില്‍ പിടിച്ചു നില്‍ക്കാന്‍ മോഹം തോന്നി.

ഈ രംഗത്തു മൂന്നാലുവര്‍ഷം പിടിച്ചു നിന്നു. വ്യക്തികളെക്കണ്ട് അവരെക്കൊണ്ടു സമ്മതിപ്പിക്കുകയെന്നത് പ്രയാസമേറിയ കാര്യമാണ്. സഹപ്രവര്‍ത്തകരെയും, ഒന്നിച്ച് പഠിച്ച് ജോലിനേടിയവരെയും മിക്കവാറും സമീപിച്ചു കഴിഞ്ഞു. ആരും നിരാശപ്പെടുത്തിയിട്ടില്ല. നോക്കാം, പിന്നെപ്പറയാം, ആലോചിക്കട്ടെ എന്നിങ്ങനെ സമാശ്വാസ വാക്കുകള്‍ പറഞ്ഞ് ഒഴിവാക്കും. അത്തരക്കാരെ വീണ്ടും കാണും. ചിലര്‍ വലയില്‍ വീഴും. ചില ആളുകള്‍ പഴയ പല്ലവി തന്നെ ആവര്‍ത്തിക്കും.

ഞങ്ങള്‍ ഒപ്പം പഠിച്ചവരാണ്. ഹൈസ്‌കൂള്‍ അധ്യാപകനായി സര്‍വ്വീസില്‍ കയറിയ വ്യക്തിയാണ്. നല്ല പ്രതീക്ഷയോടെയാണ് പ്രസ്തുത വ്യക്തിയെ സമീപിച്ചത്. ഒരേ ക്ലാസിലിരുന്ന് പഠിച്ചവര്‍ക്ക് പരസ്പരം കാര്യങ്ങള്‍ അറിയാനും സഹകരിക്കാനും മനസ്സുണ്ടാകുമെന്നാണ് പൊതുധാരണ. മാത്രമല്ല ഞങ്ങള്‍ രണ്ടുപേരും ഒരു ക്ലബ്ബിലെ അംഗങ്ങളുമാണ്. ഇത്രയൊക്കെ അടുപ്പമുള്ളതിനാല്‍ പ്രതീക്ഷയോടെയും സ്വാതന്ത്രത്തോടെയും അദ്ദേഹത്തെക്കണ്ടു കാര്യം അവതരിപ്പിച്ചു. സന്തോഷത്തോടെയാണ് ഞാന്‍ പറയുന്നത് അദ്ദേഹം ശ്രദ്ധിച്ചത് എന്നെനിക്കു തോന്നി. അടുത്ത തവണ ഡവലപ്പ്‌മെന്റ് ഓഫീസറെയും ഒപ്പം കൂട്ടി അദ്ദേഹത്തെക്കണ്ടു. 'നീ എന്തിനാണ് അദ്ദേഹത്തെയും കൂട്ടി വന്നത്- നീ മാത്രം വന്നാല്‍ പോരായിരുന്നോ?' എന്നൊരു കമന്റ് സ്വകാര്യമായി എന്നോട് പറഞ്ഞു.

ഇതൊക്കെ കേട്ടപ്പോള്‍ എന്തായാലും മോശമാവില്ലയെന്ന് ഒന്നുകൂടി ഉറപ്പിച്ചു. അടുത്ത ദിവസം ക്ലബ്ബില്‍ വെച്ച് ഞങ്ങള്‍ കണ്ടുമുട്ടി. തമ്മില്‍ കാണുമ്പോള്‍ ഒഴിഞ്ഞുമാറി നടക്കുന്നതായി എന്റെ ശ്രദ്ധയില്‍പ്പെട്ടു. ഞാന്‍ അടുത്തുചെന്നു. രാമചന്ദ്രാ എത്ര തുകയുടെ പോളിസിയാണ് എടുക്കുന്നത്.? കേട്ടപാടെ അദ്ദേഹത്തിന്റെ പ്രതികരണം ഇങ്ങനെയായിരുന്നു. 'ഇതൊരു ശല്യമായല്ലോ?'. തമാശയായിട്ടല്ല ഇത് പറഞ്ഞത്. ഗൗരവത്തില്‍ത്തന്നെ. നിരാശയോടെ ഞാന്‍ വീട്ടില്‍ച്ചെന്നു. അടുത്ത സൂഹൃത്തില്‍ നിന്നും കിട്ടിയ പ്രതികരണത്തോടെ ഞാന്‍ തളര്‍ന്നുപോയി. ഇനി ഈ ഏജന്‍സി പണിവേണ്ടായെന്ന് അന്ന് തീരുമാനിച്ചു. നാല് വര്‍ഷത്തോളം കൊണ്ടു നടന്ന പ്രസ്തുത പ്രവര്‍ത്തനത്തിന് അതോടെ പൂര്‍ണ്ണവിരാമമിട്ടു.

സുഹൃത്തുക്കള്‍ക്കും ബന്ധുക്കള്‍ക്കും പുച്ഛം തോന്നുന്ന ഏതൊരു ഏജന്‍സി പണിയും ഇനിമുതല്‍ വേണ്ടെന്നു മനസ്സില്‍ ഉറപ്പിച്ചു. അതിനുശേഷം വര്‍ഷം നാലോ അഞ്ചോ കഴിഞ്ഞുകാണും. അധ്യാപകവൃത്തിയും സാമൂഹ്യപ്രവര്‍ത്തനങ്ങളുമായി കഴിഞ്ഞു കൂടുന്ന കാലം. എന്റെ ക്ലാസ്‌മേറ്റായ കുറുന്തില്‍ അരവിന്ദന്‍ വീട്ടിലേക്ക് വന്നു. സാധാരണ അങ്ങനെ വരാത്തവനാണ് അവന്‍. ടെലഫോണ്‍സില്‍ ഉയര്‍ന്ന തസ്തികയില്‍ ജോലിയുള്ള വ്യക്തിയാണ്. ഹൈസ്‌കൂള്‍ പഠനകാലത്ത് നല്ല 'പഠിപ്പിസ്റ്റ്' എന്ന ലേബലുള്ളവനാണ്.

'ഞാന്‍ ഒരു നല്ല കാര്യം പറയാന്‍ വന്നതാണ്. റഹ്മാന്‍ മാഷ് അത് നിഷേധിക്കരുത്.' കാര്യം എന്നിട്ടും വ്യക്തമാക്കി പറയുന്നില്ല. ' നമ്മെ പോലുളളവര്‍ക്ക് സാമൂഹ്യ സേവനരംഗത്ത് പ്രവൃത്തിക്കുമ്പോള്‍ നിരവധി വ്യക്തികളുമായി ബന്ധപ്പെടേണ്ടി വരും. അവരുടെയൊക്കെ പിന്തുണയും സഹകരണവും കിട്ടും. അതിന് പ്രയോജനപ്പെടുന്ന ഒരു പദ്ധതിയാണ് 'പിയര്‍ലെസ്സ്'. റഹ്മാന്‍ മാഷ് അതിന്റെ ഒരു ഏജന്‍സി എടുക്കണം.'ഏജന്‍സി' എന്ന പദം കേള്‍ക്കുന്നത് തന്നെ എനിക്ക് അലര്‍ജിയായി തോന്നിയ കാലം. അരവിന്ദനോട് സ്‌നേഹത്തോടെ പറഞ്ഞ് ഒഴിയാന്‍ ശ്രമിച്ചു. അയാള്‍ വിടുന്ന മട്ടില്ല. ഒപ്പമിരുന്ന് കളിതമാശ പറഞ്ഞ് പഠിച്ചവരെ നിരാശനാക്കാന്‍ എനിക്കായില്ല. അരവിന്ദന് വേണ്ടി ഞാന്‍ (എന്റെ ഭാര്യ) പിയര്‍ലസ് ഏജന്റായി. ആദ്യാനുഭവം മൂലം ആരെയും കാണാനോ, കാന്‍വാസ് ചെയ്യാനോ പോയില്ല. ആ ഏജന്‍സിയും ഇല്ലാതായി.

അക്കാലമൊക്കെ കഴിഞ്ഞു. കിട്ടുന്ന ശമ്പളം കൊണ്ട് ജീവിക്കാന്‍ പറ്റുന്ന അവസ്ഥ വന്നു. സാമൂഹ്യരംഗത്തെ പ്രവര്‍ത്തനം ജീവിതയാത്രയ്ക്ക് ഊര്‍ജവും കരുത്തും നല്‍കി. ദരിദ്രാവസ്ഥയില്‍ നിന്ന് കരകയറാന്‍ ചെറുപ്പകാലം ചായക്കടക്കാരനായി. പലചരക്കുകടയിലെ വില്‍പ്പനക്കാരനായി. ഇതൊക്കെ സുഖമുള്ള ഓര്‍മ്മയായി നിലനില്‍ക്കുന്നു. ട്യൂഷനെടുത്ത് കാശ് സമ്പാദിച്ചതും, എല്‍.ഐ.സി ഏജന്‍സി പണിയെടുത്തതും ഇന്നലെ കഴിഞ്ഞത് പോലെ തോന്നുന്നു. ഇന്നത്തെ കുട്ടികള്‍ക്ക് കിട്ടാതെപോയ നിരവധി ജീവിതാനുഭവങ്ങള്‍ ലഭിച്ചവരാണ്. എന്റെ സമപ്രായക്കാരായവര്‍. ഞങ്ങളുടെ ജീവിതയാത്രയിലെ അനുഭവങ്ങള്‍ ന്യൂജന്‍സുമായി പങ്കുവെക്കുമ്പോള്‍ ഇങ്ങനെയൊക്കെയായിരുന്നോ അന്നത്തെ ജീവിതമെന്ന് ആശ്ചര്യപ്പെട്ടേക്കാം.