Memories | പട്‌ല അബ്ദുല്ല: തെളിഞ്ഞും മങ്ങിയും ഓര്‍മകളില്‍
Jul 20, 2023, 21:39 IST
-എ എസ് മുഹമ്മദ് കുഞ്ഞി
(www.kasargodvartha.com) പട്‌ല സ്വദേശിയും ദീര്‍ഘകാലം മുംബൈയില്‍ ട്രാവല്‍ ഏജന്‍സി നടത്തി വരികയുമായിരുന്ന പാസ്സ്‌പോര്ട് അബ്ദുല്ല എന്നറിയപ്പെട്ടിരുന്ന അബ്ദുള്ള പട്‌ള ഈയടുത്ത് നമ്മോട് വിട പറഞ്ഞു പോയി. അബ്ദുല്ലയുടെ ജീവിതത്തെ, പലപ്പോഴും അടുത്ത് നിന്നും അല്ലാത്തപ്പോള്‍ അകലെ നിന്നും വീക്ഷിച്ചും കടന്നു വന്ന എനിക്ക്, ഒരുപാട് ഓര്‍മ്മകളുണ്ട് അയവിറക്കാന്‍. അബ്ദുല്ലയുടെ മരണം മുംബൈയിലെ ഒരാശുപത്രിയുടെ തീവ്രപരിചരണ മുറിയില്‍ വെച്ച് സംഭവിച്ചത് ഒരു നിമിത്തമാകാം. മുംബൈയില്‍ വെച്ച് നടന്ന ഏതാനും പരിചിതരുടെ അന്ത്യ സംസ്‌കാരങ്ങള്‍ക്ക് സാക്ഷിയാവേണ്ടി വന്നപ്പോഴെല്ലാം അബ്ദുല്ല, അങ്ങനെ (അവിടെ വെച്ച് മറമാടല്‍) ആര്‍ക്കും സംഭവിക്കരുതേ എന്ന് പ്രാര്‍ത്ഥിക്കുമായിരുന്നു. അതിനാല്‍ തന്നെയാവും താന്‍ ആശിച്ച പ്രകാരം ശരീരം നാട്ടിലേക്ക് കൊണ്ട് വന്ന് പിറ്റേന്ന് പട്‌ള വലിയ ജമാഅത്ത് പള്ളി ഖബര്‍സ്ഥാനില്‍ അടക്കപ്പെട്ടുകയുണ്ടായത്.
ഞങ്ങളുടെ പരിചയം അല്ലെങ്കില്‍; കൂട്ട്, യു.പി. സ്‌കൂളില്‍ ചെറിയ ക്ലാസില്‍ പഠിക്കുമ്പോള്‍ തൊട്ട് തന്നെ തുടങ്ങിയിരിക്കണം. പിന്നെ അത് ശോഷിച്ചൊഴുകുന്ന അരുവി പോലെ കാസര്‍കോട് ഗവ. ഹയര്‍ സെക്കണ്ടറി സ്‌കൂളിലൂടെ ഗവ. കോളേജില്‍ എത്തി. ഇബ്രാഹിം ബേവിഞ്ച ഗവ ഹയര്‍ സെക്കണ്ടറി സ്‌കൂളില്‍ ഒപ്പമുണ്ടായിരുന്നു. എം എ റഹ്മാന്, ഹമീദ് കോട്ടിക്കുളം തുടങ്ങിയവര്‍ ഉദുമ ഗവ ഹയര്‍ സെക്കണ്ടറി സ്‌കൂളില്‍ നിന്നും. നല്ല വായനക്കാരായിരുന്ന ഞങ്ങളുടെ കൂട്ടായ്മ അല്‍പാല്‍പം എഴുതിത്തെളിയുന്നവരുടെതായി മാറി. എന്റെ, അയല്‍നാട്ടുകാരന്‍ കൂടിയായ അബ്ദുല്ല, അസീമാ പട്‌ള എന്ന തൂലികാ നാമത്തിലാണ് എഴുതിയത്. അതിന് വലിയ പബ്ലിസിറ്റി കൊടുത്തത് ബേവിഞ്ചയും എം എ റഹ്മാനുമാണ്.
ഇതൊക്കെ കൊണ്ട് തന്നെ, അബ്ദുല്ല വിട പറഞ്ഞ വാര്‍ത്ത എന്നിലേക്ക് വന്നെത്തിയ ഉടനെ ഞാന്‍ ചെയ്തത് അവരെ കൂടി വിവരം അറിയിക്കുക എന്ന ദൗത്യമാണ്. ബേവിഞ്ച അസുഖ ബാധിതനായി കിടപ്പിലാണല്ലോ. മകളുടെ വാട്‌സാപ് നമ്പറിലേക്ക് ഞാന്‍ മെസ്സേജ് അയച്ചു, വിവരം സമയോചിതം അറിയിച്ചാല്‍ മതിയെന്നും പറഞ്ഞു. എം എ റഹ്മാന് വാട്‌സാപ്പ് മുഖേന നേരിട്ട് വിവരമെത്തിച്ചു. പിന്നീട് ഫെയ്സ്ബുക്ക് പേജില്‍ അത് ഞാന്‍ പോസ്റ്റ് ചെയ്തുവെങ്കിലും ആ ആകസ്മിക വിയോഗ വാര്‍ത്ത കേള്‍ക്കാനിട വന്നപ്പോഴുണ്ടായ ഒരു ഞടുക്കത്തില്‍ നിന്ന് മോചിതനാവാത്തതിനാല്‍ ആ പോസ്റ്റ് അപൂര്ണമായിരുന്നു. അത് ഏതാനും വാക്കുകളില്‍ അത് അപൂര്ണമായി വാളില്‍ കിടന്നു. അത്‌കൊണ്ടാവും, പലരും വിളിച്ചു ചോദിച്ചു ആരാണെന്ന്.
അപ്പോഴേ ഓര്‍ത്തതാണ് ഇങ്ങനെയൊരു കുറിപ്പ് എഴുതുന്നതിനെ കുറിച്ച്. പക്ഷെ അതെനിക്ക് പെട്ടെന്ന് സാധിക്കാതെ വന്നു. അതിനു ശേഷം എപ്പോഴും ആ ഒരു ചിന്ത മാത്രം. മൂന്ന് മാസം മുമ്പ് നടന്ന ഒരപകടത്തിന്റെ ഷോക്കില്‍ നിന്ന് പൂര്‍ണ്ണമായും മുക്തമാകാത്ത എന്റെ മനസ്, രാത്രിയും പകലും തിമര്‍ത്തു പെയ്യുന്ന മഴയുടെ ഇരമ്പത്തിന് കാതോര്‍ത്തിരിക്കുമ്പോഴും കിടക്കുമ്പോഴും ഏറെ അസ്വസ്ഥമായിരുന്നു. പലപ്പോഴും ഒന്നിച്ചാകുന്ന സന്ദര്‍ഭങ്ങളിലെല്ലാം പരസ്പരം മനസ്സ് തുറന്നതിന്റെ പ്രതിഫലനം ആവാം അത്. ഞാനൊരിക്കലും പ്രതീക്ഷിക്കാത്ത അനുഭവങ്ങള്‍ ഈ അടുപ്പം മൂലവും മറ്റും ഏറ്റു വാങ്ങേണ്ടി വന്നിട്ടുണ്ട്. പക്ഷെ ഒന്നും ആരുടെയെങ്കിലും ചുമലിലിടാന്‍ പാടില്ലല്ലോ. വിധിയെന്ന് സമാധാനിക്കാന്‍, അത്ര മാത്രം. ഈ അടുത്തായി അത്ര വലിയ അടുപ്പമൊന്നും ഞങ്ങള്‍ തമ്മില്‍ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. പരസ്പരം കാണാതെ തന്നെ ഏറെയായി. അതൊക്കെ അങ്ങനെയാവും എന്ന വിചാരിച്ചു സമാധാനിക്കുന്നു.
പത്രങ്ങളില്‍ ചരമ കോളത്തിലെങ്കിലും ആ വാര്‍ത്ത വന്നോ എന്ന കാര്യം അറിയില്ല. വന്നാല്‍ അത് ചരമ കോളത്തില്‍ ഒതുങ്ങുന്നതല്ലെന്ന് അറിയുന്നവര്‍ എന്നെപ്പോലെ ചുരുക്കം. 70 കളുടെ ഒടുവില്‍, മുംബൈ ട്രാവല്‍ മേഖലയില്‍ ഉദിച്ചുയര്‍ന്ന വെളളി നക്ഷത്രങ്ങളില്‍ ഒന്നായിരുന്നു പട്‌ള. അവന്റെ സീബെയര്‍ എക്‌സ്‌പോര്ട്‌സ് & ട്രാവെല്‍സ് കടലിനക്കരെ പറന്നെത്താന്‍ കൊതിക്കുന്നവരുടെ ഒരു സങ്കേതമായിരുന്നു. ഇത് സംബന്ധമായ എല്ലാ നൂലാമാലകളെയും അഴിച്ചു കൊടുക്കാന്‍ അബ്ദുല്ലക്ക് അന്ന് സാധിച്ചിരുന്നു. അക്ബര്‍, പോലുള്ള ട്രാവല്‍ സാമ്രാജ്യങ്ങള്‍ പിച്ച വെച്ച് വരുന്നതേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ അന്ന്. അല്‍ഹിന്ദ് പേര് കേട്ടിട്ടേ ഉണ്ടാവാന്‍ സാധ്യത ഇല്ല. ആ ഒരു ദശകം, മുംബൈ എയര്‍പോര്‍ട്ടും അനുബന്ധ ട്രാവല്‍ സേവന മേഖലയും അബ്ദുല്ലയുടെ ചൊല്‍പ്പടിക്ക് വഴങ്ങുന്ന ഒന്നായിരുന്നു. പക്ഷെ അത് ഏറെ കാലം നില നിര്‍ത്താന്‍ ആയില്ല 90 കളില്‍ തന്നെ അതിന്റെ ഒരു ഇറക്കത്തിനും അവന് സാക്ഷ്യം വഹിക്കേണ്ടി വന്നു.
ഉയര്‍ച്ചയുടെ കാലത്ത് ബോളിവുഡ് എന്ന മാസ്മരിക ലോകത്തിന്റെ സുവര്‍ണ വാതിലില്‍ അബ്ദുല്ല ഒന്ന് ശക്തിയോടെ മുട്ടി നോക്കി. പരാജയമായിരുന്നെങ്കിലും വാതില്‍ മലര്‍ക്കെ തുറക്കപ്പെടുകയുണ്ടായി. അപൂര്‍വം മലയാളികള്‍ക്ക്, നമ്മുടെ ജില്ലയില്‍ നിന്നാണെങ്കില്‍ അബ്ദുല്ല പട്‌ളക്ക് മാത്രമാണോ എന്നെനിക്ക് അറിയില്ല. പക്ഷെ. ആ മേഖലയിലെ സുല്‍ത്താന്‍ അഹമ്മദിനെ പോലുള്ള, ഫിറോസ് നാരിയല്‍വാലയെ പോലുള്ള വളരെ പ്രശസ്തരായവര്‍ പോലും അബ്ദുല്ലയുടെ അടുത്ത സുഹൃത്തുക്കളായി. മലയാളികളില്‍ ഏറെ പേര്‍ക്കൊന്നും എത്തിപ്പെടാനാവാത്ത ആ മേഖലയില്‍ അബ്ദുല്ല തന്റെ കൈയൊപ്പ് ചാര്‍ത്തുക തന്നെ ചെയ്തു. അന്ന് മലയാളികള്‍ കൊണ്ടാടിയ ഒന്നാണത്. അതിലൂടെ അവന് മുംബൈയില്‍ വളരെ ഏറെ പ്രശസ്തനായി.
ഞാനാദ്യം മുംബൈയിലെത്തുന്ന 70 കളുടെ ഒടുവില്‍ തന്നെ ഡോണ്‍ഗ്രി ജയില്‍ റോഡില്‍ ഒരു ഗ്രൗണ്ട് ഫ്‌ലോര്‍ ഓഫീസും കാറുമൊക്കെ അബ്ദുല്ല സ്വന്തമാക്കിക്കഴിഞ്ഞിരുന്നു. ഞാന്‍ മുംബൈയിലെത്തി അനിയന്‍ അബുവിന്റെ സ്വാധീനം കൊണ്ട് ചര്‍ച്ച്‌ഗെയിറ്റിള്‍ ജോലിയില്‍ കയറിയെങ്കിലും അധികം വൈകാതെ സൗദി അറേബ്യയിലേക്ക് പലായനം ചെയ്യേണ്ടി വന്നു. ബ്രിട്ടീഷ് ഉടമകളുള്ള കമ്പനി. ഞങ്ങളുടെ ക്യാമ്പ് കിഴക്കന്‍ പ്രവിശ്യ ആസ്ഥാനമായ ദമ്മാമില്‍ നിന്നും നൂറിലധികം കി.മീറ്റര്‍ മാറിയുള്ള ഒരു റിമോട്ട് ഏരിയ ആയ ജുബൈല്‍. ഞാനന്ന് സാമാന്യം ഭേദപ്പെട്ട ജോലിയിലായിരുന്നു പക്ഷെ വിവരങ്ങള്‍ ക(എഴു)ത്ത് മുഖേന മാത്രം അറിഞ്ഞിരുന്ന ഒരു കാലം. സൗദി ടിവി ചാനലും, അറബ് ന്യൂസ്, സൗദി ഗസെറ്റ് തുടങ്ങിയ ഇംഗ്ലീഷ് പത്രങ്ങളും മാത്രമെ കാണാന്‍ കിട്ടിയിരുന്നുള്ളൂ. നാട്ടില്‍ നിന്ന് ഒരുവന്‍ എത്തിയിട്ടുണ്ടെന്നറിഞ്ഞാല്‍ എല്ലാരും അയാളുടെ ചുറ്റിലും കൂടും. നാട്ടിലെ വിവരങ്ങളറിയാന്‍.
ഒരു ദിവസം പുതുതായി ക്യാമ്പിലെത്തിയ ഒരാളെ അന്വേഷിച്ചു ഞാന്‍ ഒരു ഡോര്‍മിറ്ററി കയറിയിറങ്ങുമ്പോള്‍ ഒരു മുറിക്കകത്ത്, തൊട്ടു മുമ്പത്തെ ദിവസമോ മറ്റോ മുംബൈയില്‍ നിന്ന് വിമാനം കയറിയെത്തിയ മലപ്പുറം സ്വദേശി യുവാവ് ഒരു റൂം മേറ്റിന്റെ അതിഥി. അവന് റൂം വാസിയോട് മുംബൈയില്‍, സാമ്രാജ്യം പണിത കാസര്‍കോട്ടുകാരനായ ഒരു ട്രാവല്‍ ടൈക്കൂണിന്റെ വിശേഷങ്ങള്‍ വിവരിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്. കഥാ നായകന്‍ നാട്ടില്‍ ചെന്ന് വിവാഹിതനായി തിരിച്ചു വന്ന് മുംബൈയില്‍ താജ് മഹല്‍ ഹോട്ടലില്‍ വെച്ച്, മലയാളികളും മറ്റുമായ മുംബൈ സുഹൃത്തുക്കള്‍ക്ക് പാര്‍ട്ടി നല്‍കിയതിന്റെ പൊലിമ. വിഷയം എന്നെയും ആകാംക്ഷയിലാക്കി. ഡോണ്‍ഗ്രി ചാര്‍നല്ലിനടുത്ത സീബെയര്‍ന്റെ വിസിറ്റിംഗ് കാര്‍ഡ് അവന് എന്റെ നേരെ നീട്ടി. അബ്ദുല്ല പട്‌ള. എന്റെ നേരത്തെയുള്ള നിഗമനം വെച്ച് എനിക്കത് വിശ്വസിക്കാന്‍ പ്രയാസമായില്ല. ഞാന്‍ അമ്പരന്നുമില്ല. ആ യുവാവിനോട്, ഞങ്ങള്‍ സുഹൃത്തുക്കള്‍, അയല്‍നാട്ടുകാര്‍, സഹപാഠി എന്നൊക്കെ എന്നെ പരിചയപ്പെടുത്തിയപ്പോള്‍ അവന് ചിരിച്ചു. എല്ലാരും ഇങ്ങനേന്നെ പറയല്‍ന്ന് അര്‍ഥം വെച്ചുള്ള ഒരു ചിരി. എന്നിട്ട് പറഞ്ഞു. പക്ഷെ ഇപ്പം നിങ്ങളെയൊക്കെ ആള് തിരിച്ചറിയുമോന്ന് എനിക്ക് സംശയമുണ്ടെന്ന്.
ഗവ. കോളേജിലെ ആ പ്രീഡിഗ്രി നാളുകള്‍ വീണ്ടും ഓര്‍മ്മയില്‍ തെളിയുന്നു. തളങ്കര മുസ്ലിം ഹൈസ്‌കൂള്‍ മൈതാനത്ത് വെച്ച് നടന്ന 1974 ലെ സാഹിത്യ പരിഷത്ത് സമ്മേളനം ഞങ്ങളെ കൂടുതല്‍ ഒന്നിപ്പിച്ചു. ആ നാല് നാളുകള്‍ ജീവിത പുസ്തകത്തിലെ മറക്കാന്‍ പറ്റാത്ത ഏടുകളാണ്. പിന്നീട് 90-ല്‍ സംസ്ഥാന സ്‌കൂള്‍ കലോത്സവം കാസര്‍കോട്ടെത്തിയപ്പോള്‍, സീബെയര്‍ ഓഫീസ് കാസര്‍കോട് കൂടി ആരംഭിക്കുന്നതുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് അബ്ദുല്ല നാട്ടിലുണ്ടായിരുന്നു. ആദ്യ ദിവസം തന്നെ എന്നെ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു. നമുക്ക് ഒന്ന് എല്ലായിടത്തും കറങ്ങണം. പഴയ കാലത്തെ ഒന്ന് വീണ്ടെടുക്കാന്‍. ബേവിഞ്ചയെയും കൂട്ടണം അവനെ രാത്രി നമുക്ക് വീട്ടില്‍ കൊണ്ട് വിടാം. അബ്ദുല്ലയിലെ പഴയ കലാകാരന്‍ ഒന്നുണര്‍ന്നതാണ്. കോളേജ് കാലത്ത് എല്ലാ സാംസ്‌കാരിക മുന്നേറ്റങ്ങളിലും സജീവമായി അബ്ദുല്ലയും ഞങ്ങള്‍ക്കൊപ്പമുണ്ടായി.
70കളുടെ തുടക്കത്തില്‍ ഉപ്പയുടെ അകാലത്തുള്ള വേര്‍പാടോടെ പ്രീഡിഗ്രി കഴിഞ്ഞ ഉടനെ കുടുംബത്തിന് തന്നാലാവുന്ന തണലാകാന്‍ കൊതിച്ച അബ്ദുല്ല ഉപജീവനം തേടി മുംബൈയിലേക്ക് വണ്ടി കയറി. അവിടെ പലതരം ജോലികള്‍ മാറി മാറി ചെയ്യേണ്ടി വന്നെങ്കിലും, അക്കാലത്തെ ട്രെന്‍ഡ് ആയ ട്രാവല്‍ ഏജന്‍സിയിലേക്കുള്ള കളംമാറി ചവിട്ടല്‍ പില്‍ക്കാല ജീവിതത്തിന്റെ വലിയൊരു വാതായനം തുറന്നിടലായി.
ഡിഗ്രിയും പിന്നീട് പത്രപ്രവര്‍ത്തനത്തില്‍ ഒരു ഹൃസ്വ കാലവും പിന്നിട്ട് ഞാനും സ്വീകരിച്ചത് അതെ വഴി തന്നെ. ആദ്യമായി ഞാന്‍ മുംബൈ യാത്ര നടത്തുന്നത്, ഞങ്ങളുടെ നാട്ടിലെ പൗരപ്രമുഖനും, ഉപ്പയുടെ സുഹൃത്തുമായ മുതിര്‍ന്ന വ്യക്തിയുടെ കൂടെയാണ്. അദ്ദേഹത്തിന്റെ ധാരാവിയിലെ മുറിയില്‍ എത്തി യാത്രാ ക്ഷീണം തീര്‍ത്ത്, കുളിയും ഭക്ഷണവും കഴിഞ്ഞു അദ്ദേഹം ചോദിച്ചത് ഇനി നിന്നെ എവിടെ എത്തിക്കണമെന്നാണ്. എന്റെ അനിയന്‍ അബു അന്ന് ബാന്ദ്രയിലുണ്ട്. പക്ഷെ അവന് ഡ്യുട്ടി കഴിഞ്ഞെത്താന്‍ വൈകും എന്നെ അബ്ദുല്ല പട്‌ളയുടെ ഓഫീസില്‍ കൊണ്ടെത്തിച്ചാല്‍ മതിയെന്ന് ഞാന്‍ പറഞ്ഞു. ഇനിയും എഴുതാന്‍ ഏറെയുണ്ട്.. അബ്ദുല്ല പട്‌ള ജീവിച്ചിരിക്കുമ്പോള്‍ കാസര്‍കോട്ടെ ഏതെങ്കിലും പത്ര ദൃശ്യ ഇന്റര്‍വ്യൂക്കാരിലൊരാളെ പട്‌ളയിലേക്ക് അയച്ചു ഇതൊക്കെ മാധ്യമങ്ങളില്‍ വരുത്തിക്കണമെന്നുണ്ടായിരുന്നു. പക്ഷെ നാട്ടിലെത്തി ഹൃസ്വ കാലത്തേക്കെങ്കിലും അവന് വന്ന് തങ്ങിയ കാലത്ത് ഫോണിലൂടെ പോലും ബന്ധപ്പെട്ടതേയില്ല. ഞങ്ങള്‍ തമ്മില്‍ തീരെ ബന്ധം ഇല്ലാതെ പോയത് കാരണം കുറെ കാര്യങ്ങള്‍ വിസ്മൃതിയിലായി.
(www.kasargodvartha.com) പട്‌ല സ്വദേശിയും ദീര്‍ഘകാലം മുംബൈയില്‍ ട്രാവല്‍ ഏജന്‍സി നടത്തി വരികയുമായിരുന്ന പാസ്സ്‌പോര്ട് അബ്ദുല്ല എന്നറിയപ്പെട്ടിരുന്ന അബ്ദുള്ള പട്‌ള ഈയടുത്ത് നമ്മോട് വിട പറഞ്ഞു പോയി. അബ്ദുല്ലയുടെ ജീവിതത്തെ, പലപ്പോഴും അടുത്ത് നിന്നും അല്ലാത്തപ്പോള്‍ അകലെ നിന്നും വീക്ഷിച്ചും കടന്നു വന്ന എനിക്ക്, ഒരുപാട് ഓര്‍മ്മകളുണ്ട് അയവിറക്കാന്‍. അബ്ദുല്ലയുടെ മരണം മുംബൈയിലെ ഒരാശുപത്രിയുടെ തീവ്രപരിചരണ മുറിയില്‍ വെച്ച് സംഭവിച്ചത് ഒരു നിമിത്തമാകാം. മുംബൈയില്‍ വെച്ച് നടന്ന ഏതാനും പരിചിതരുടെ അന്ത്യ സംസ്‌കാരങ്ങള്‍ക്ക് സാക്ഷിയാവേണ്ടി വന്നപ്പോഴെല്ലാം അബ്ദുല്ല, അങ്ങനെ (അവിടെ വെച്ച് മറമാടല്‍) ആര്‍ക്കും സംഭവിക്കരുതേ എന്ന് പ്രാര്‍ത്ഥിക്കുമായിരുന്നു. അതിനാല്‍ തന്നെയാവും താന്‍ ആശിച്ച പ്രകാരം ശരീരം നാട്ടിലേക്ക് കൊണ്ട് വന്ന് പിറ്റേന്ന് പട്‌ള വലിയ ജമാഅത്ത് പള്ളി ഖബര്‍സ്ഥാനില്‍ അടക്കപ്പെട്ടുകയുണ്ടായത്.
ഞങ്ങളുടെ പരിചയം അല്ലെങ്കില്‍; കൂട്ട്, യു.പി. സ്‌കൂളില്‍ ചെറിയ ക്ലാസില്‍ പഠിക്കുമ്പോള്‍ തൊട്ട് തന്നെ തുടങ്ങിയിരിക്കണം. പിന്നെ അത് ശോഷിച്ചൊഴുകുന്ന അരുവി പോലെ കാസര്‍കോട് ഗവ. ഹയര്‍ സെക്കണ്ടറി സ്‌കൂളിലൂടെ ഗവ. കോളേജില്‍ എത്തി. ഇബ്രാഹിം ബേവിഞ്ച ഗവ ഹയര്‍ സെക്കണ്ടറി സ്‌കൂളില്‍ ഒപ്പമുണ്ടായിരുന്നു. എം എ റഹ്മാന്, ഹമീദ് കോട്ടിക്കുളം തുടങ്ങിയവര്‍ ഉദുമ ഗവ ഹയര്‍ സെക്കണ്ടറി സ്‌കൂളില്‍ നിന്നും. നല്ല വായനക്കാരായിരുന്ന ഞങ്ങളുടെ കൂട്ടായ്മ അല്‍പാല്‍പം എഴുതിത്തെളിയുന്നവരുടെതായി മാറി. എന്റെ, അയല്‍നാട്ടുകാരന്‍ കൂടിയായ അബ്ദുല്ല, അസീമാ പട്‌ള എന്ന തൂലികാ നാമത്തിലാണ് എഴുതിയത്. അതിന് വലിയ പബ്ലിസിറ്റി കൊടുത്തത് ബേവിഞ്ചയും എം എ റഹ്മാനുമാണ്.
ഇതൊക്കെ കൊണ്ട് തന്നെ, അബ്ദുല്ല വിട പറഞ്ഞ വാര്‍ത്ത എന്നിലേക്ക് വന്നെത്തിയ ഉടനെ ഞാന്‍ ചെയ്തത് അവരെ കൂടി വിവരം അറിയിക്കുക എന്ന ദൗത്യമാണ്. ബേവിഞ്ച അസുഖ ബാധിതനായി കിടപ്പിലാണല്ലോ. മകളുടെ വാട്‌സാപ് നമ്പറിലേക്ക് ഞാന്‍ മെസ്സേജ് അയച്ചു, വിവരം സമയോചിതം അറിയിച്ചാല്‍ മതിയെന്നും പറഞ്ഞു. എം എ റഹ്മാന് വാട്‌സാപ്പ് മുഖേന നേരിട്ട് വിവരമെത്തിച്ചു. പിന്നീട് ഫെയ്സ്ബുക്ക് പേജില്‍ അത് ഞാന്‍ പോസ്റ്റ് ചെയ്തുവെങ്കിലും ആ ആകസ്മിക വിയോഗ വാര്‍ത്ത കേള്‍ക്കാനിട വന്നപ്പോഴുണ്ടായ ഒരു ഞടുക്കത്തില്‍ നിന്ന് മോചിതനാവാത്തതിനാല്‍ ആ പോസ്റ്റ് അപൂര്ണമായിരുന്നു. അത് ഏതാനും വാക്കുകളില്‍ അത് അപൂര്ണമായി വാളില്‍ കിടന്നു. അത്‌കൊണ്ടാവും, പലരും വിളിച്ചു ചോദിച്ചു ആരാണെന്ന്.
അപ്പോഴേ ഓര്‍ത്തതാണ് ഇങ്ങനെയൊരു കുറിപ്പ് എഴുതുന്നതിനെ കുറിച്ച്. പക്ഷെ അതെനിക്ക് പെട്ടെന്ന് സാധിക്കാതെ വന്നു. അതിനു ശേഷം എപ്പോഴും ആ ഒരു ചിന്ത മാത്രം. മൂന്ന് മാസം മുമ്പ് നടന്ന ഒരപകടത്തിന്റെ ഷോക്കില്‍ നിന്ന് പൂര്‍ണ്ണമായും മുക്തമാകാത്ത എന്റെ മനസ്, രാത്രിയും പകലും തിമര്‍ത്തു പെയ്യുന്ന മഴയുടെ ഇരമ്പത്തിന് കാതോര്‍ത്തിരിക്കുമ്പോഴും കിടക്കുമ്പോഴും ഏറെ അസ്വസ്ഥമായിരുന്നു. പലപ്പോഴും ഒന്നിച്ചാകുന്ന സന്ദര്‍ഭങ്ങളിലെല്ലാം പരസ്പരം മനസ്സ് തുറന്നതിന്റെ പ്രതിഫലനം ആവാം അത്. ഞാനൊരിക്കലും പ്രതീക്ഷിക്കാത്ത അനുഭവങ്ങള്‍ ഈ അടുപ്പം മൂലവും മറ്റും ഏറ്റു വാങ്ങേണ്ടി വന്നിട്ടുണ്ട്. പക്ഷെ ഒന്നും ആരുടെയെങ്കിലും ചുമലിലിടാന്‍ പാടില്ലല്ലോ. വിധിയെന്ന് സമാധാനിക്കാന്‍, അത്ര മാത്രം. ഈ അടുത്തായി അത്ര വലിയ അടുപ്പമൊന്നും ഞങ്ങള്‍ തമ്മില്‍ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. പരസ്പരം കാണാതെ തന്നെ ഏറെയായി. അതൊക്കെ അങ്ങനെയാവും എന്ന വിചാരിച്ചു സമാധാനിക്കുന്നു.
പത്രങ്ങളില്‍ ചരമ കോളത്തിലെങ്കിലും ആ വാര്‍ത്ത വന്നോ എന്ന കാര്യം അറിയില്ല. വന്നാല്‍ അത് ചരമ കോളത്തില്‍ ഒതുങ്ങുന്നതല്ലെന്ന് അറിയുന്നവര്‍ എന്നെപ്പോലെ ചുരുക്കം. 70 കളുടെ ഒടുവില്‍, മുംബൈ ട്രാവല്‍ മേഖലയില്‍ ഉദിച്ചുയര്‍ന്ന വെളളി നക്ഷത്രങ്ങളില്‍ ഒന്നായിരുന്നു പട്‌ള. അവന്റെ സീബെയര്‍ എക്‌സ്‌പോര്ട്‌സ് & ട്രാവെല്‍സ് കടലിനക്കരെ പറന്നെത്താന്‍ കൊതിക്കുന്നവരുടെ ഒരു സങ്കേതമായിരുന്നു. ഇത് സംബന്ധമായ എല്ലാ നൂലാമാലകളെയും അഴിച്ചു കൊടുക്കാന്‍ അബ്ദുല്ലക്ക് അന്ന് സാധിച്ചിരുന്നു. അക്ബര്‍, പോലുള്ള ട്രാവല്‍ സാമ്രാജ്യങ്ങള്‍ പിച്ച വെച്ച് വരുന്നതേ ഉണ്ടായിരുന്നുള്ളൂ അന്ന്. അല്‍ഹിന്ദ് പേര് കേട്ടിട്ടേ ഉണ്ടാവാന്‍ സാധ്യത ഇല്ല. ആ ഒരു ദശകം, മുംബൈ എയര്‍പോര്‍ട്ടും അനുബന്ധ ട്രാവല്‍ സേവന മേഖലയും അബ്ദുല്ലയുടെ ചൊല്‍പ്പടിക്ക് വഴങ്ങുന്ന ഒന്നായിരുന്നു. പക്ഷെ അത് ഏറെ കാലം നില നിര്‍ത്താന്‍ ആയില്ല 90 കളില്‍ തന്നെ അതിന്റെ ഒരു ഇറക്കത്തിനും അവന് സാക്ഷ്യം വഹിക്കേണ്ടി വന്നു.
ഉയര്‍ച്ചയുടെ കാലത്ത് ബോളിവുഡ് എന്ന മാസ്മരിക ലോകത്തിന്റെ സുവര്‍ണ വാതിലില്‍ അബ്ദുല്ല ഒന്ന് ശക്തിയോടെ മുട്ടി നോക്കി. പരാജയമായിരുന്നെങ്കിലും വാതില്‍ മലര്‍ക്കെ തുറക്കപ്പെടുകയുണ്ടായി. അപൂര്‍വം മലയാളികള്‍ക്ക്, നമ്മുടെ ജില്ലയില്‍ നിന്നാണെങ്കില്‍ അബ്ദുല്ല പട്‌ളക്ക് മാത്രമാണോ എന്നെനിക്ക് അറിയില്ല. പക്ഷെ. ആ മേഖലയിലെ സുല്‍ത്താന്‍ അഹമ്മദിനെ പോലുള്ള, ഫിറോസ് നാരിയല്‍വാലയെ പോലുള്ള വളരെ പ്രശസ്തരായവര്‍ പോലും അബ്ദുല്ലയുടെ അടുത്ത സുഹൃത്തുക്കളായി. മലയാളികളില്‍ ഏറെ പേര്‍ക്കൊന്നും എത്തിപ്പെടാനാവാത്ത ആ മേഖലയില്‍ അബ്ദുല്ല തന്റെ കൈയൊപ്പ് ചാര്‍ത്തുക തന്നെ ചെയ്തു. അന്ന് മലയാളികള്‍ കൊണ്ടാടിയ ഒന്നാണത്. അതിലൂടെ അവന് മുംബൈയില്‍ വളരെ ഏറെ പ്രശസ്തനായി.
ഞാനാദ്യം മുംബൈയിലെത്തുന്ന 70 കളുടെ ഒടുവില്‍ തന്നെ ഡോണ്‍ഗ്രി ജയില്‍ റോഡില്‍ ഒരു ഗ്രൗണ്ട് ഫ്‌ലോര്‍ ഓഫീസും കാറുമൊക്കെ അബ്ദുല്ല സ്വന്തമാക്കിക്കഴിഞ്ഞിരുന്നു. ഞാന്‍ മുംബൈയിലെത്തി അനിയന്‍ അബുവിന്റെ സ്വാധീനം കൊണ്ട് ചര്‍ച്ച്‌ഗെയിറ്റിള്‍ ജോലിയില്‍ കയറിയെങ്കിലും അധികം വൈകാതെ സൗദി അറേബ്യയിലേക്ക് പലായനം ചെയ്യേണ്ടി വന്നു. ബ്രിട്ടീഷ് ഉടമകളുള്ള കമ്പനി. ഞങ്ങളുടെ ക്യാമ്പ് കിഴക്കന്‍ പ്രവിശ്യ ആസ്ഥാനമായ ദമ്മാമില്‍ നിന്നും നൂറിലധികം കി.മീറ്റര്‍ മാറിയുള്ള ഒരു റിമോട്ട് ഏരിയ ആയ ജുബൈല്‍. ഞാനന്ന് സാമാന്യം ഭേദപ്പെട്ട ജോലിയിലായിരുന്നു പക്ഷെ വിവരങ്ങള്‍ ക(എഴു)ത്ത് മുഖേന മാത്രം അറിഞ്ഞിരുന്ന ഒരു കാലം. സൗദി ടിവി ചാനലും, അറബ് ന്യൂസ്, സൗദി ഗസെറ്റ് തുടങ്ങിയ ഇംഗ്ലീഷ് പത്രങ്ങളും മാത്രമെ കാണാന്‍ കിട്ടിയിരുന്നുള്ളൂ. നാട്ടില്‍ നിന്ന് ഒരുവന്‍ എത്തിയിട്ടുണ്ടെന്നറിഞ്ഞാല്‍ എല്ലാരും അയാളുടെ ചുറ്റിലും കൂടും. നാട്ടിലെ വിവരങ്ങളറിയാന്‍.
ഒരു ദിവസം പുതുതായി ക്യാമ്പിലെത്തിയ ഒരാളെ അന്വേഷിച്ചു ഞാന്‍ ഒരു ഡോര്‍മിറ്ററി കയറിയിറങ്ങുമ്പോള്‍ ഒരു മുറിക്കകത്ത്, തൊട്ടു മുമ്പത്തെ ദിവസമോ മറ്റോ മുംബൈയില്‍ നിന്ന് വിമാനം കയറിയെത്തിയ മലപ്പുറം സ്വദേശി യുവാവ് ഒരു റൂം മേറ്റിന്റെ അതിഥി. അവന് റൂം വാസിയോട് മുംബൈയില്‍, സാമ്രാജ്യം പണിത കാസര്‍കോട്ടുകാരനായ ഒരു ട്രാവല്‍ ടൈക്കൂണിന്റെ വിശേഷങ്ങള്‍ വിവരിച്ചു കൊണ്ടിരിക്കുകയാണ്. കഥാ നായകന്‍ നാട്ടില്‍ ചെന്ന് വിവാഹിതനായി തിരിച്ചു വന്ന് മുംബൈയില്‍ താജ് മഹല്‍ ഹോട്ടലില്‍ വെച്ച്, മലയാളികളും മറ്റുമായ മുംബൈ സുഹൃത്തുക്കള്‍ക്ക് പാര്‍ട്ടി നല്‍കിയതിന്റെ പൊലിമ. വിഷയം എന്നെയും ആകാംക്ഷയിലാക്കി. ഡോണ്‍ഗ്രി ചാര്‍നല്ലിനടുത്ത സീബെയര്‍ന്റെ വിസിറ്റിംഗ് കാര്‍ഡ് അവന് എന്റെ നേരെ നീട്ടി. അബ്ദുല്ല പട്‌ള. എന്റെ നേരത്തെയുള്ള നിഗമനം വെച്ച് എനിക്കത് വിശ്വസിക്കാന്‍ പ്രയാസമായില്ല. ഞാന്‍ അമ്പരന്നുമില്ല. ആ യുവാവിനോട്, ഞങ്ങള്‍ സുഹൃത്തുക്കള്‍, അയല്‍നാട്ടുകാര്‍, സഹപാഠി എന്നൊക്കെ എന്നെ പരിചയപ്പെടുത്തിയപ്പോള്‍ അവന് ചിരിച്ചു. എല്ലാരും ഇങ്ങനേന്നെ പറയല്‍ന്ന് അര്‍ഥം വെച്ചുള്ള ഒരു ചിരി. എന്നിട്ട് പറഞ്ഞു. പക്ഷെ ഇപ്പം നിങ്ങളെയൊക്കെ ആള് തിരിച്ചറിയുമോന്ന് എനിക്ക് സംശയമുണ്ടെന്ന്.
ഗവ. കോളേജിലെ ആ പ്രീഡിഗ്രി നാളുകള്‍ വീണ്ടും ഓര്‍മ്മയില്‍ തെളിയുന്നു. തളങ്കര മുസ്ലിം ഹൈസ്‌കൂള്‍ മൈതാനത്ത് വെച്ച് നടന്ന 1974 ലെ സാഹിത്യ പരിഷത്ത് സമ്മേളനം ഞങ്ങളെ കൂടുതല്‍ ഒന്നിപ്പിച്ചു. ആ നാല് നാളുകള്‍ ജീവിത പുസ്തകത്തിലെ മറക്കാന്‍ പറ്റാത്ത ഏടുകളാണ്. പിന്നീട് 90-ല്‍ സംസ്ഥാന സ്‌കൂള്‍ കലോത്സവം കാസര്‍കോട്ടെത്തിയപ്പോള്‍, സീബെയര്‍ ഓഫീസ് കാസര്‍കോട് കൂടി ആരംഭിക്കുന്നതുമായി ബന്ധപ്പെട്ട് അബ്ദുല്ല നാട്ടിലുണ്ടായിരുന്നു. ആദ്യ ദിവസം തന്നെ എന്നെ വിളിച്ചു പറഞ്ഞു. നമുക്ക് ഒന്ന് എല്ലായിടത്തും കറങ്ങണം. പഴയ കാലത്തെ ഒന്ന് വീണ്ടെടുക്കാന്‍. ബേവിഞ്ചയെയും കൂട്ടണം അവനെ രാത്രി നമുക്ക് വീട്ടില്‍ കൊണ്ട് വിടാം. അബ്ദുല്ലയിലെ പഴയ കലാകാരന്‍ ഒന്നുണര്‍ന്നതാണ്. കോളേജ് കാലത്ത് എല്ലാ സാംസ്‌കാരിക മുന്നേറ്റങ്ങളിലും സജീവമായി അബ്ദുല്ലയും ഞങ്ങള്‍ക്കൊപ്പമുണ്ടായി.
70കളുടെ തുടക്കത്തില്‍ ഉപ്പയുടെ അകാലത്തുള്ള വേര്‍പാടോടെ പ്രീഡിഗ്രി കഴിഞ്ഞ ഉടനെ കുടുംബത്തിന് തന്നാലാവുന്ന തണലാകാന്‍ കൊതിച്ച അബ്ദുല്ല ഉപജീവനം തേടി മുംബൈയിലേക്ക് വണ്ടി കയറി. അവിടെ പലതരം ജോലികള്‍ മാറി മാറി ചെയ്യേണ്ടി വന്നെങ്കിലും, അക്കാലത്തെ ട്രെന്‍ഡ് ആയ ട്രാവല്‍ ഏജന്‍സിയിലേക്കുള്ള കളംമാറി ചവിട്ടല്‍ പില്‍ക്കാല ജീവിതത്തിന്റെ വലിയൊരു വാതായനം തുറന്നിടലായി.
ഡിഗ്രിയും പിന്നീട് പത്രപ്രവര്‍ത്തനത്തില്‍ ഒരു ഹൃസ്വ കാലവും പിന്നിട്ട് ഞാനും സ്വീകരിച്ചത് അതെ വഴി തന്നെ. ആദ്യമായി ഞാന്‍ മുംബൈ യാത്ര നടത്തുന്നത്, ഞങ്ങളുടെ നാട്ടിലെ പൗരപ്രമുഖനും, ഉപ്പയുടെ സുഹൃത്തുമായ മുതിര്‍ന്ന വ്യക്തിയുടെ കൂടെയാണ്. അദ്ദേഹത്തിന്റെ ധാരാവിയിലെ മുറിയില്‍ എത്തി യാത്രാ ക്ഷീണം തീര്‍ത്ത്, കുളിയും ഭക്ഷണവും കഴിഞ്ഞു അദ്ദേഹം ചോദിച്ചത് ഇനി നിന്നെ എവിടെ എത്തിക്കണമെന്നാണ്. എന്റെ അനിയന്‍ അബു അന്ന് ബാന്ദ്രയിലുണ്ട്. പക്ഷെ അവന് ഡ്യുട്ടി കഴിഞ്ഞെത്താന്‍ വൈകും എന്നെ അബ്ദുല്ല പട്‌ളയുടെ ഓഫീസില്‍ കൊണ്ടെത്തിച്ചാല്‍ മതിയെന്ന് ഞാന്‍ പറഞ്ഞു. ഇനിയും എഴുതാന്‍ ഏറെയുണ്ട്.. അബ്ദുല്ല പട്‌ള ജീവിച്ചിരിക്കുമ്പോള്‍ കാസര്‍കോട്ടെ ഏതെങ്കിലും പത്ര ദൃശ്യ ഇന്റര്‍വ്യൂക്കാരിലൊരാളെ പട്‌ളയിലേക്ക് അയച്ചു ഇതൊക്കെ മാധ്യമങ്ങളില്‍ വരുത്തിക്കണമെന്നുണ്ടായിരുന്നു. പക്ഷെ നാട്ടിലെത്തി ഹൃസ്വ കാലത്തേക്കെങ്കിലും അവന് വന്ന് തങ്ങിയ കാലത്ത് ഫോണിലൂടെ പോലും ബന്ധപ്പെട്ടതേയില്ല. ഞങ്ങള്‍ തമ്മില്‍ തീരെ ബന്ധം ഇല്ലാതെ പോയത് കാരണം കുറെ കാര്യങ്ങള്‍ വിസ്മൃതിയിലായി.
Keywords: Memories, Mumbai, Gulf, Saudi Arabia, Kasaragod, Abdulla Patla, AS Muhammad Kunhi, Memories of Abdulla.
< !- START disable copy paste --> Tags
Share this story
