ഒക്ടോബർ 3: ടി ഉബൈദിന്റെ വിയോഗത്തിന് അരനൂറ്റാണ്ട്; കാലഘട്ടത്തെ പ്രചോദിപ്പിച്ച മഹാമനീഷി

സാമൂഹിക പരിഷ്കർത്താവും സ്വാതന്ത്ര്യസമര സേനാനിയുമായ മുഹമ്മദ് ശെറൂൾ സാഹിബുമായി ചേർന്ന് അന്ധവിശ്വാസ ദൂരീകരണവും വിദ്യാഭ്യാസ പ്രവർത്തനവും ഉൾപ്പെടെ നിരവധി സാമൂഹിക ഉന്നമന പദ്ധതികൾ ആവിഷ്ക്കരിച്ചു. അൽ അമീൻ, വക്കം അബ്ദുൽ ഖാദറിന്റെ മാപ്പിള റിവ്യു, ചന്ദ്രിക, കന്നഡ പ്രസിദ്ധീകരണങ്ങളായ മുംതാസ്, ജീവന, ജ്യോതി എന്നിവയിൽ ലേഖനങ്ങളും കവിതകളും എഴുതിക്കൊണ്ടായിരുന്നു സാഹിത്യരംഗത്ത് പദമൂന്നിയത്.

മഹാകവി വളളത്തോളിനെ ഗുരുവായി സ്വീകരിച്ചു. പിൽക്കാലത്ത് വള്ളത്തോളിന്റെ കൃതിയ്ക്ക് അവതാരികയെഴുതുന്ന നിലയിലേയ്ക്ക് ആ ശിഷ്യൻ വളർന്നു. മഹാകവി പി കുഞ്ഞിരാമൻ നായരുമായുള്ള സൗഹൃദവും എഴുത്തിന്റെ രംഗത്ത് പ്രചോദനമായി. ഗാന്ധിജിയും അല്ലാമാ മുഹമ്മദ് ഇഖ്ബാലും മഹാകവി ജിയും ടാഗോറും ശൂരനാട് കുഞ്ഞൻ പിള്ളയും ആശാനും മറ്റും ആരാധ്യരായ പുരുഷന്മാരായി.

തികഞ്ഞ ഇസ്ലാം മതവിശ്വാസിയായിരിക്കുമ്പോഴും ഭാരതത്തിന്റെ വൈവിധ്യങ്ങളിലും ബഹുസംസ്കൃതിയിലും ഊന്നിയ മതേതര സംസ്ക്കാരത്തെ അദ്ദേഹം നെഞ്ചേറ്റി. അനേകായിരങ്ങൾക്ക് അറിവിന്റെയും സാഹിത്യത്തിന്റെയും വെളിച്ചം പകർന്നു. കാസർകോട് സാഹിത്യ വേദി രൂപീകരിച്ചതും കാസർകോട്ട് നിന്ന് മലയാള ശബ്ദം വാരിക തുടങ്ങിയതും സാഹിത്യ പ്രേമികൾക്ക് വളരാനുള്ള നിലമൊരുക്കി.

വെള്ളവസ്ത്രം ധരിച്ച് നാട്ടുവീഥികളിലൂടെ നടന്ന് സ്നേഹത്തിന്റെയും പരിശുദ്ധിയുടെയും വെണ്മ പകർന്നു. പ്രവാചകപാത പിന്തുടർന്ന് കാരുണ്യവാനും സത്യസന്ധനും വിശുദ്ധനും ദേശാഭിമാനിയുമായി. വിനയവും വിജ്ഞാന ദാഹവും സ്വാശ്രയത്വവും സക്രിയതയും ജീവിത വ്രതമാക്കി. അവസാന നിമിഷം വരെ കർമനിരതനായിരുന്നു ഉബൈദ് മാഷ്. 'വിജ്ഞാനം കളഞ്ഞു പോയ മുത്തുകളാണ്. അവ എവിടെക്കണ്ടാലും പെറുക്കിയെടുക്കുക', എന്ന പ്രവാചകവചനം ഉബൈദ് മാഷിനെ വഴി നടത്തി.

ഒരുകാലത്ത് മലയാള ഭാഷയോട് പ്രതികൂല മനോഭാവം കാട്ടിപ്പോന്നിരുന്ന കാസർകോട്ടെ സമുദായ ഘടനയിൽ മലയാള ഭാഷയ്ക്കും ഭാഷാധിഷ്ഠിത കേരളത്തിനും അനുഗുണമായ, ഒരു സാമൂഹിക- സാമുദായിക കാഴ്ചപ്പാട് ഉണ്ടാക്കിയതിൽ ഉബൈദ് വഹിച്ച പങ്ക് നിസ്തുലമാണ്. ദക്ഷിണ കന്നഡ ജില്ലയുടെ ഭാഗമായിരുന്ന കാസർകോട്ട് നിന്നു കൊണ്ട്, കാസർകോട് കേരളത്തിന്റെ ഭാഗമാകുന്നതു സ്വപ്നം കണ്ട്, കേരളപ്പിറവിക്കു എട്ട് വർഷം മുമ്പേ തന്നെ 'വിടവാങ്ങൽ' എന്ന കവിതയെഴുതിയ ദീർഘദർശിയായ കവിയായിരുന്നു അദ്ദേഹം.

'വിളി കേൾക്കുന്നൂ, വിളി കേൾക്കുന്നൂ,
മാതാവിൻ വിളി കേൾക്കുന്നൂ ...
വിട തരികമ്മേ, കന്നഡ ധാത്രീ കേരള ജനനി വിളിക്കുന്നൂ ...'
എന്നാരംഭിക്കുന്ന ആ കവിത നാട് ഏറ്റുവാങ്ങി.

കന്നഡ കവി മഞ്ചേശ്വരം ഗോവിന്ദ പൈയെ പോലെ രാഷ്ട്ര കവി വിശേഷണവും കന്നഡ ഭാഷാഭിമാനവും ഉൾക്കൊണ്ടിരുന്ന ഒരു മഹത് പുരുഷ സന്നിധാനത്തിലാണ് ടി ഉബൈദ് തന്റെ വേറിട്ട സാമൂഹിക സാംസ്ക്കാരിക സഞ്ചാരം നത്തിയത്. പദ്യ - ഗദ്യ വിഭാഗങ്ങളിലായി 30 ൽ പരം കൃതികൾ ഉബൈദ് രചിച്ചിട്ടുണ്ട്. പലതും ഇന്ന് കിട്ടാനില്ല. എഴുതിയതിൽ പലതും വെളിച്ചം കണ്ടുമില്ല. എങ്കിലും കേരളത്തിലും കർണാടകയിലും ഗൾഫ് നാടുകളിലും സാഹിത്യ- സാംസ്കാരിക മേഖലകളിൽ ഉബൈദിന്റെ കവിതകളും പ്രവർത്തനങ്ങളും ധാരാളമായി ഉദ്ധരിക്കപ്പെടുകയും ചർച്ച ചെയ്യപ്പെടുകയും ചെയ്യുന്നുണ്ട്. കാസർകോട് ഉൾപെടുന്ന വടക്കൻ കേരളത്തിന്റെ ഉൾക്കണ്ണ് തുറപ്പിക്കുകയും ബഹുഭാഷാ- സാമൂഹിക - സാംസ്ക്കാരിക - സാഹിത്യരംഗത്തിന് ഭദ്രമായ അടിത്തറ പാകുകയും ചെയ്തു ബഹുമുഖ പ്രതിഭയായ ഉബൈദ്.

  
ഇസ്ലാം മതത്തിലെ ഉന്നത മൂല്യങ്ങളും ഭാരത ദേശീയതയും ഭാഷാഭിമാനവും കേരളീയപ്രകൃതിയും കാവ്യജീവിതത്തിലൂടെ സാക്ഷാത്കരിച്ചു. കേരള സാഹിത്യ അക്കാദമി ജനറൽ കൗൺസിൽ, സംഗീത നാടക അക്കാദമി, സമസ്ത കേരള സാഹിത്യ പരിഷത്ത്, കർണാടക സാഹിത്യ അക്കാദമി എന്നിവയിൽ അംഗമായി തിളങ്ങി. മലയാള മഹാ നിഘണ്ടുവിലേയ്ക്ക് മാപ്പിളപദങ്ങൾ സംഭാവന ചെയ്തു.

1947 മെയ് മാസം കോഴിക്കോട്ട് നടന്ന സമസ്ത കേരള സാഹിത്യ പരിഷത്ത് സമ്മേളനത്തിൽ ടി. ഉബൈദ് നടത്തിയ മാപ്പിളപ്പാട്ടുകളെ കുറിച്ചുള്ള പ്രഭാഷണം ഒരു ചരിത്ര സംഭവമായിരുന്നു. സമ്മേളനാനന്തരം മെയ് 25, ജൂൺ ഒന്ന്, ഏഴ് തീയതികളിൽ ഇറങ്ങിയ മാതൃഭൂമി ആഴ്ചപ്പതിപ്പിന്റെ ലക്കങ്ങളിൽ ആ പ്രഭാഷണം പ്രസിദ്ധീകരിക്കുകയുണ്ടായി. 'പൂങ്കുയിലുകളും പൈങ്കിളികളും വിരാജിക്കുന്ന ഈ പൂന്തോപ്പിലേയ്ക്ക് അങ്ങ് വടക്കുനിന്ന് പാറിവന്ന ഒരു കാക്കയാണ് ഞാൻ. കാക്കയ്ക്ക് മാപ്പിള എന്നും അർത്ഥമുണ്ടല്ലോ', - എന്ന ആമുഖത്തോടെയാണ് കവി പ്രഭാഷണമാരംഭിച്ചത്. അത്യധികം തയ്യാറെടുപ്പുകൾ നടത്തിയാണ് ഉബൈദ് ആ പ്രഭാഷണം നടത്തിയത്. അത് മാപ്പിളപ്പാട്ടിനെക്കുറിച്ചുള്ള വലിയ സാഹിത്യകാരന്മാരുടെ പോലും തെറ്റായ ധാരണകളെ തിരുത്തിച്ചു. മാപ്പിളപ്പാട്ടുകളെ മാറ്റി നിർത്തിയുള്ള മലയാള സാഹിത്യം അപൂർണമാണെന്ന് സമ്മേളനം പ്രഖ്യാപിച്ചു.

ടി ഉബൈദ് കന്നഡയിൽ നാല് പുസ്തകങ്ങൾ പ്രസിദ്ധീകരിച്ചിട്ടുണ്ട്. മഹാകവി വള്ളത്തോളിന്റെ തിരഞ്ഞെടുത്ത കവിതകളുടെ വിവർത്തനം - വള്ളത്തോൾ കവിതെഗളു, കുമാരനാശാന്റെ വീണപൂവിന്റെ വിവർത്തനം - പതിത പുഷ്പ, മുസ്ലിം ആചാരാനുഷ്ഠാനങ്ങൾ എന്ന അർത്ഥം വരുന്ന മുസ്ലിമെന മൊറെഗളു, ഖാസി അബ്ദുല്ല ഹാജിയുടെ ജീവചരിത്രം എന്നിവയാണവ. ഉബൈദ് ജീവിച്ചിരിക്കുമ്പോൾ തന്നെ ആദ്യകാലങ്ങളിൽ ഇറങ്ങിയ ഈ പുസ്തകങ്ങൾക്ക് തുടർ പതിപ്പുകൾ ഉണ്ടായിട്ടില്ല.

മുഹമ്മദ് ഇഖ്ബാലിന്റെ ശിഖ്വാ ജവാബെ ശിഖ്വാ എന്ന ഉറുദു കാവ്യം കന്നഡയിലും മലയാളത്തിലുമാക്കി. കന്നഡയിൽ നിന്ന് ശിവറാമ കാറന്തിന്റെ മറളി മണ്ണിഗെ എന്ന നോവൽ മണ്ണിലേക്ക് മടങ്ങി എന്ന പേരിൽ മലയാളത്തിലാക്കി. കന്നഡയിലെ തിരഞ്ഞെടുത്ത കഥകളും മലയാളത്തിലാക്കി. ആശാന്റെ ചിന്താവിഷ്ടയായ സീത, കരുണ, ചണ്ഡാലഭിക്ഷുകി എന്നീ ഖണ്ഡകാവ്യങ്ങൾ കന്നഡയിലാക്കാൻ കയ്യാർ കിഞ്ഞണ്ണ റൈയെ സഹായിച്ചു. മലയാളത്തിലേക്ക് വിവർത്തനം ചെയ്ത കന്നഡ കഥകളിൽ ജ്ഞാനപീഠ ജേതാവ് മഹാകവി കുവെംപുവിന്റെ 'മീനാക്ഷിയുടെ ട്യൂഷൻ മാസ്റ്റർ', അശ്വത്ഥിന്റെ 'വ്യഭിചാരം', ത്രിവേണിയുടെ 'ചമ്പകം', നിരഞ്ജനയുടെ 'ഒടുവിലത്തെ ഇടപാടുകാരൻ' എന്നിവയാണ് ഉൾപെടുന്നത്.

വള്ളത്തോളിന്റെ 'വന്ദിപ്പിൻ മാതാവിനെ, വന്ദിപ്പിൻ മാതാവിനെ, / വന്ദിപ്പിനനന്യ സാധാരണ സൗഭാഗ്യയെ' എന്ന വരികൾ ഉബൈദ് കന്നഡയിലാക്കിയത് നോക്കൂ: 'വന്ദിസിറി മാതെയം, വന്ദിസിറി മാതെയം/ വന്ദിസിറനന്യ സാമാന്യ സൗഭാഗ്യെയം', കേരളപ്പിറവിയോടെ വിടവാങ്ങൽ എന്ന കവിതയിലൂടെ കർണാടകയോട് വിട ചോദിച്ച കവി പിന്നീട് കന്നഡയോട് വലിയ ആഭിമുഖ്യം പുലർത്തിയിട്ടില്ല. കന്നഡ പഠിച്ച് മലയാളത്തിന്റെ മഹാനായ കവിയായ ചരിത്രമാണ് ഉബൈദിന്റേത്.

കൊങ്ങിണിയനായ മഞ്ചേശ്വരം ഗോവിന്ദ പൈ കന്നഡയിലാണ് അധികം എഴുതിയത്. തമിഴനായ ഉള്ളൂർ മലയാളത്തിന്റെ മഹാകവിയാണ്. കന്നഡ പഠിച്ച ഉബൈദ് മലയാള കവിയായതും അതുപോലെ.

ടി ഉബൈദ് കവിതയോട് എന്നൊരു കവിതയെഴുതിയിട്ടുണ്ട്.

'എന്തിന്നു താമസിപ്പതംബികേ,
നിന്നുണ്ണിയാമെൻ മുന്നിലണയുവാ, നെങ്ങു
നീ മറഞ്ഞിതോ?
എത്ര നാളമ്മേ, നിന്നെത്തിരഞ്ഞും
കൊണ്ടീ വിധം
ഹൃത്തടം കരിഞ്ഞു ഞാൻ
കേണുകേണലയേണ്ടൂ?'

എന്നാണ് അതിലെ ആദ്യ നാലുവരികൾ. ഉബൈദ് കവിതയെ അമ്മയായി കാണുകയാണ്. പക്ഷേ, അംബികേ എന്ന വിളി അമ്മേ എന്ന വിളിയിലുപരിയായ ഒരു ഭാവമുണ്ടാക്കുന്നു. അംബിക ദേവിയാണ്. വിദ്യാദേവതയായ സരസ്വതി അംബികയാണ്. ശുദ്ധ മുസൽമാനായ ഉബൈദ് കവിതയെ ദേവിയായി കാണുമോ?

മഹാകവി പി യ്ക്ക് കവിത നിത്യകന്യകയും കാമിനിയുമാണ്. ഉബൈദിന് അത് വിശുദ്ധ മാതാവും ദേവിയുമാകുന്നു.

മഹാകവി വള്ളത്തോളിന് ശിഷ്യപ്പെടുകയും മഹാകവി പി യെ ആദരവോടെ തിരുത്താൻ ശ്രമിക്കുകയും ചെയ്യുകയായിരുന്നു ഉബൈദെന്ന് കാണാം. ഹൈന്ദവ സംസ്കൃതിയുടെ ചിഹ്നങ്ങളും ബിംബങ്ങളും ധാരാളമായി ഉബൈദ് കവിതയിൽ കടന്നു വരുന്നു. നൃത്തം, കൂത്ത്, പൂജ, വിധി, മാപ്പ്, ശ്രീ തുടങ്ങിയ വാക്കുകളോട് കവിയ്ക്ക് ഒരു തരം പ്രതിപത്തിയുണ്ട്. ആത്മപീഢ, നിഷ്ക്കാമ ചിന്ത എന്നിവയിൽ ഉബൈദ് അഭിരമിക്കുന്നുമുണ്ട്. ദുനിയാവിനെ ഒരു പുതുമപ്പറമ്പായി കാണാനും മനുഷ്യന്റെയും ശാസ്ത്രത്തിന്റെയും കഴിവിൽ അഭിമാനം കൊള്ളാനും ( മിടുക്കൻ ആദം പുത്രൻ എന്ന കവിത ) കവിയ്ക്ക് സാധിക്കുന്നുമുണ്ട്.

നവരത്നമാലിക, ബാഷ്പധാര, സമുദായ ദുന്ദുഭി, രണ്ടുൽബോധനങ്ങൾ, ചന്ദ്രക്കല, ഗാനവീചി (കവിതാസമാഹാരങ്ങൾ), തിരുമുൽക്കാഴ്ച, ഹസ്രത്ത് മാലിക് ദീനാർ, ഖാസി മർഹൂം അബ്ദുല്ല ഹാജി, മുഹമ്മദ് ശെറൂൾ സാഹിബ് (ഗദ്യം), മണ്ണിലേയ്ക്ക് മടങ്ങി, നമ്മുടെ നദികൾ, തിരഞ്ഞെടുത്ത കഥകൾ, വള്ളത്തോൾ കവിതെഗളു, മുസ്ലിമെന മൊറെഗളു, പതിത പുഷ്പ ( വിവർത്തനങ്ങൾ), ഖാസി അബ്ദുല്ല ഹാജി ( ജീവചരിത്രം), മാപ്പിള സാഹിത്യം ( സാഹിത്യ ചരിത്രം), മാപ്പിളപ്പാട്ടു വൃത്തങ്ങൾ( ഛന്ദശാസ്ത്രം), പരാതിയും മറുപടിയും ( വിവർത്തനം), കേരള കേസരി ( ജീവചരിത്രം ), മുന്തിരിപ്പഴങ്ങൾ ( ബാലസാഹിത്യം), റേഡിയോ പ്രസംഗങ്ങൾ ( പ്രബന്ധങ്ങൾ), മുസ്തഫാ കീർത്തനം , തിരഞ്ഞെടുത്ത കവിതകൾ, കഥാകവിതകൾ ( കവിതകൾ), നബിചരിത്രം ( രണ്ടു ഭാഗങ്ങൾ- മാപ്പിളപ്പാട്ട്), കലികാലം, വഫാത്ത് മാല (മാപ്പിളപ്പാട്ടുകൾ).

എന്നിവയാണ് ഉബൈദിന്റെ കൃതികൾ.

മൺമറഞ്ഞു പോയിട്ട് അരനൂറ്റാണ്ടായ കവി ഉബൈദിന്റെ കവിതകൾ കാലത്തെ അതിവർത്തിച്ചു കൊണ്ട് പുതിയ വായനകളും വ്യാഖ്യാനങ്ങളും തേടേണ്ടതുണ്ട്. അദ്ദേഹത്തിന്റെ സമ്പൂർണ കൃതികൾ ഇറങ്ങേണ്ടതുണ്ട്. വെളിച്ചം കാണാത്തവ വെളിച്ചം കാണിക്കാനും ശ്രമമുണ്ടാകണം. സമുചിതമായ സ്മാരകവും ഉണ്ടാകേണ്ടതുണ്ട്. ആ വഴിയ്ക്കുള്ള ആലോചനകൾ കവിയുടെ ജന്മനാട്ടിൽ നടക്കുന്നു എന്നത് ആശ്വാസകരമാണ്. വിയോഗത്തിന്റെ അമ്പതാമാണ്ട് അതിനൊരു നിമിത്തമാകുമെന്ന് പ്രത്യാശിക്കാം.

Keywords:  T-Ubaid, Article, Kasaragod, Kerala, Writer, Natives, Islam, Memories of T Ubaid.