മരണവും ഒരു രാഷ്ട്രീയ പ്രവര്ത്തനമാണ്
Aug 11, 2012, 22:23 IST
യൗവനം കത്തി നില്ക്കുമ്പോള് മരണം വന്നു കൂട്ടിക്കൊണ്ടു പോകുന്നതിനെ രഷ്ട്രീയത്തിന്റെ വാക്കുകളില് അനശ്വരത എന്നു വിളിക്കാം. ടിപിയെയും, മനോജിനെയും ഷുക്കുറിനേയും മറ്റും അങ്ങനെ വിളിക്കുന്നത് അതുകൊണ്ടാണ്. യുവത്വം വാര്ദ്ധക്യത്തേക്കാള് വില പിടിപ്പുള്ളതായതുകൊണ്ട് ധീരമായ മരണമെപ്പോഴും യുവത്വത്തെ കൂടുതല് മനോഹരമാക്കുന്നു.
ഇന്ത്യന് സ്വാതന്ത്യ പോരാട്ടത്തിന്റെ യൗവന രക്തസാക്ഷികളാണ് ഏറ്റവും അമരത്വമുളളവരായി മാറിയ ഭഗത്സിങും, അപ്പുവും, അബൂബക്കറും, ചിരുകണ്ഠന്മാരുമെന്ന് നാം പഠിച്ചിട്ടുണ്ട്. യൗവനത്തിലെ മരണമാണ് വിവേകാനന്ദനെ അനശ്വരനാക്കിയത്. ആര്എസ്എസിന്റെതായും, മുസ്ലീം ലീഗിന്റെ ഷൂക്കൂറും, സി.പി.എമ്മിന്റെ മനോജും മറ്റും ഈ പട്ടികയിലെ പുതു തലമുറക്കാരാണ്.
വിശ്വസിക്കുന്ന പ്രസ്ഥാനത്തിനുവേണ്ടി യൗവനത്തില് തന്നെ ജീവന് വെടിയുകയും, വാര്ദ്ധക്യത്തിന്റെ നിഴല് വീഴുന്നതിന് മുമ്പേ അസ്തമയത്തെ പുല്കുന്നതും അവരവരുടെ പ്രസ്ഥാനത്തിനു നല്കുന്ന എറ്റവും വലിയ സംഭാവനയായി ചരിത്രം വിലയിരുത്തപ്പെടും. കാസര്കോട്ടെ ബാല കൃഷ്ണന്, ഇന്നും യുവതയുടെ രക്തമായി പരിണമിക്കുന്നത് അതിനുദാഹരണമാണ്.
ജീവിക്കാനുള്ള തീവ്രതയേക്കാള് ചങ്കുറപ്പുള്ളതാണ് മരിക്കാനുള്ള ധൈര്യമെന്ന് ചെ ഗുവേര. കാരണം രാഷ്ട്രീയമരണം അനശ്വരമാണ്.
ജീവിതത്തിന്റെ മുര്ദ്ധന്യതയില്
വിശ്വസിക്കുന്ന പ്രസ്ഥാനത്തിനു വേണ്ടി എരിഞ്ഞുതീരുക എന്നത് പ്രത്യയ ശാസ്ത്രപരമായ അനുഗ്രഹമായി രാഷ്ട്രീയ വിശ്വാസികള് കാണുന്നു. കാരണം ആ എരിഞ്ഞുതീരലില് നിന്നു പടരുന്ന തീ പൊതു സമൂഹത്തിന്റെ മനസ്സുകള് ഏറ്റെടുക്കുന്നു എന്നുള്ളതു കൊണ്ടാണ്. കാസര്കോട്ടെ ലീഗ് സമ്മേളനത്തില് വെച്ച് പോലീസ് വെടിയുണ്ടയേറ്റ് നിലം പറ്റിയവരും അടയാളപ്പെടുത്തുന്നതും ഇതുതന്നെയാണ്.
മാനവികതയും, മനുഷ്യത്വവും രാഷ്ട്രീയത്തിന്റെയും, മതത്തിലന്റെയും അളവു കോല് വെച്ചു വകതിരിച്ചു കാണുന്ന കാലമാണ് നമ്മുടേത്. സമ്മിശ്ര മതവിഭാഗങ്ങള് പാര്ക്കുന്ന പ്രദേശങ്ങളിലാണ് ഇത് കൂടുതലും പ്രകടമാകുന്നത്. അവരവരുടെ മതവിഭാഗങ്ങള്ക്ക് സ്വാധീനമുള്ള മേഖലകളിലേക്ക് ചേക്കേറാനും, മതപരമായി സംഘം ചേര്ന്നു കൊണ്ട് ജീവിക്കാനും മനുഷ്യന് ഇഷ്പ്പെടുന്ന സാഹചര്യത്തിലേക്കാണ് ജനം നീങ്ങുന്നത്. ഈ വികാരം സമ്മിശ്ര മത സൗഹര്ദ്ദ ചിന്തകളെ ഇല്ലാതാക്കും. ജീവിത ചിട്ടയെ നിര്മ്മിക്കാന് മതത്തെയും, രാഷ്ട്ര നിര്മ്മിതിക്കു വേണ്ടി രാഷ്ട്രീയത്തേയും പ്രയോജനപ്പെടുത്തുന്ന ഒരു കാലത്തിനായി നമുക്ക് കാത്തിരിക്കാം.
-പ്രതിഭാ രാജന്
Keywords: Article, Prathibha Rajan
ഇന്ത്യന് സ്വാതന്ത്യ പോരാട്ടത്തിന്റെ യൗവന രക്തസാക്ഷികളാണ് ഏറ്റവും അമരത്വമുളളവരായി മാറിയ ഭഗത്സിങും, അപ്പുവും, അബൂബക്കറും, ചിരുകണ്ഠന്മാരുമെന്ന് നാം പഠിച്ചിട്ടുണ്ട്. യൗവനത്തിലെ മരണമാണ് വിവേകാനന്ദനെ അനശ്വരനാക്കിയത്. ആര്എസ്എസിന്റെതായും, മുസ്ലീം ലീഗിന്റെ ഷൂക്കൂറും, സി.പി.എമ്മിന്റെ മനോജും മറ്റും ഈ പട്ടികയിലെ പുതു തലമുറക്കാരാണ്.
വിശ്വസിക്കുന്ന പ്രസ്ഥാനത്തിനുവേണ്ടി യൗവനത്തില് തന്നെ ജീവന് വെടിയുകയും, വാര്ദ്ധക്യത്തിന്റെ നിഴല് വീഴുന്നതിന് മുമ്പേ അസ്തമയത്തെ പുല്കുന്നതും അവരവരുടെ പ്രസ്ഥാനത്തിനു നല്കുന്ന എറ്റവും വലിയ സംഭാവനയായി ചരിത്രം വിലയിരുത്തപ്പെടും. കാസര്കോട്ടെ ബാല കൃഷ്ണന്, ഇന്നും യുവതയുടെ രക്തമായി പരിണമിക്കുന്നത് അതിനുദാഹരണമാണ്.
ജീവിക്കാനുള്ള തീവ്രതയേക്കാള് ചങ്കുറപ്പുള്ളതാണ് മരിക്കാനുള്ള ധൈര്യമെന്ന് ചെ ഗുവേര. കാരണം രാഷ്ട്രീയമരണം അനശ്വരമാണ്.
ജീവിതത്തിന്റെ മുര്ദ്ധന്യതയില്
വിശ്വസിക്കുന്ന പ്രസ്ഥാനത്തിനു വേണ്ടി എരിഞ്ഞുതീരുക എന്നത് പ്രത്യയ ശാസ്ത്രപരമായ അനുഗ്രഹമായി രാഷ്ട്രീയ വിശ്വാസികള് കാണുന്നു. കാരണം ആ എരിഞ്ഞുതീരലില് നിന്നു പടരുന്ന തീ പൊതു സമൂഹത്തിന്റെ മനസ്സുകള് ഏറ്റെടുക്കുന്നു എന്നുള്ളതു കൊണ്ടാണ്. കാസര്കോട്ടെ ലീഗ് സമ്മേളനത്തില് വെച്ച് പോലീസ് വെടിയുണ്ടയേറ്റ് നിലം പറ്റിയവരും അടയാളപ്പെടുത്തുന്നതും ഇതുതന്നെയാണ്.
മാനവികതയും, മനുഷ്യത്വവും രാഷ്ട്രീയത്തിന്റെയും, മതത്തിലന്റെയും അളവു കോല് വെച്ചു വകതിരിച്ചു കാണുന്ന കാലമാണ് നമ്മുടേത്. സമ്മിശ്ര മതവിഭാഗങ്ങള് പാര്ക്കുന്ന പ്രദേശങ്ങളിലാണ് ഇത് കൂടുതലും പ്രകടമാകുന്നത്. അവരവരുടെ മതവിഭാഗങ്ങള്ക്ക് സ്വാധീനമുള്ള മേഖലകളിലേക്ക് ചേക്കേറാനും, മതപരമായി സംഘം ചേര്ന്നു കൊണ്ട് ജീവിക്കാനും മനുഷ്യന് ഇഷ്പ്പെടുന്ന സാഹചര്യത്തിലേക്കാണ് ജനം നീങ്ങുന്നത്. ഈ വികാരം സമ്മിശ്ര മത സൗഹര്ദ്ദ ചിന്തകളെ ഇല്ലാതാക്കും. ജീവിത ചിട്ടയെ നിര്മ്മിക്കാന് മതത്തെയും, രാഷ്ട്ര നിര്മ്മിതിക്കു വേണ്ടി രാഷ്ട്രീയത്തേയും പ്രയോജനപ്പെടുത്തുന്ന ഒരു കാലത്തിനായി നമുക്ക് കാത്തിരിക്കാം.
-പ്രതിഭാ രാജന്
Keywords: Article, Prathibha Rajan